Wiadomość, że 56-letnia magazynier spodziewa się dziecka, podekscytowała całą firmę. Szczególnie zaniepokojeni byli Andrzej i Krzysztof. W dniu, w którym teściowa poszła na urlop macierzyński, w naszym mieszkaniu pojawił się niespodziewany gość z mężem. Andrzej stanął na progu. Ten sam, jeden z domniemanych ojców dziecka.

Teściowa kazała jej zmienić wybrane imię dla dziecka (GettyImages) Wybór imienia dla dziecka to trudny temat. Rodzice muszą bowiem wziąć pod uwagę wiele kryteriów takich jak brzmienie, moda, czy rodzinne tradycje. Ponadto istotne są również indywidualne upodobania obojga rodziców, co może doprowadzić do nie lada konfliktu. Tak też było w przypadku tej młodej mamy, która usłyszała od teściowej, że musi wybrać inne imię. 1. Teściowa każe zmienić imię dla dziecka Przyszła mama postanowiła podzielić się w mediach społecznościowych sytuacją, w jakiej się znalazła. W poście ze szczegółami opisała problem z wyborem imienia dla dziecka. "Nie możemy dogadać się z mężem w kwestii imienia dziecka. Ja chce nieprzerwanie to samo imię - mąż się na nie zgadzał, dopóki jego brat nie ogłosił, że też będą mieć dziecko i wybrali dokładnie to samo imię co my" – pisze kobieta. Jak zaznacza, to jej dziecko pierwsze przyjdzie na świat. Mimo to teściowa wymusza zmianę imienia, ponieważ nie zgadza się na takie same imiona swoich wnuków, a mąż, zamiast zbuntować się matce, zaczął szukać alternatywy. "Nie przeszkadza mi, że ktoś też będzie tak miał, tylko dlaczego moje dziecko ma tak nie mieć. Nie mogę oddać tego tak po prostu. Jej zgoda nie jest mi potrzebna, ale męża mi zbuntowała" – dodaje rozżalona kobieta. 2. Mąż chce zmienić imię dziecka, gdy będzie leżała obolała po porodzie Przyszła mama przyznaje również, że nie zamierza rezygnować z wybranego imienia, ponieważ już się przyzwyczaiła do myśli, że tak będzie się zwracała do swojego dziecka. Planowała to jeszcze zanim zaszła w ciążę. "Teściowa twierdzi, że to ojciec decyduje, ja będę obolała po porodzie i wtedy mój mąż zapisze tak, jak będzie chciał. Nie mogę zdzierżyć tych słów, chociaż usłyszałam je już kilkanaście tygodni temu, nadal wywołują we mnie emocje – pisze. - Myślę, że mąż się nie odważy zapisać po swojemu, ale bardzo mi smutno, że ktoś wpłynął na jego decyzję, a naprawdę się zgadzał na to wspólnie wybrane imię. Mam do niego żal. Do teściowej czuje ogromną niechęć" – dodaje. Teściowa kazała jej zmienić wybrane imię dla dziecka (GettyImages) Użytkowniczki zebrane na grupie przyznały, że nie rozumieją postawy męża kobiety. Zaleciły, by to samo, co napisała w poście, powiedziała mu. "Najważniejsza jest wasza trójka, a nie teściowa i jej zachcianki wymyślanki. Z doświadczenia tylko wiem, że do męża związanego z mamusią nie dotrze się awanturą lub szantażem tylko spokojną normalną rozmową i przedstawieniem swoich argumentów" – napisała jedna z nich. "Teściowa swój czas na nadawanie imion dzieciom miała.... Jak chce się rządzić, to niech próbuje u drugiego synka, albo niech urodzi sobie następnego" – dodała druga. 3. Relacja z teściową i brak wsparcia męża Internautki zwróciły również uwagę na bardzo istotny problem, który kryje się pod na pozór błahą sprawą imienia dla dziecka. Uległość męża w stosunku do swojej matki i brak wsparcia dla żony. W perspektywie dalszej przyszłości może być to bardzo szkodliwe dla związku i wspólnego wychowania dziecka. "Zaznacz granicę, powiedz teściowej, że to nie jej dziecko i niech się nie wtrąca do imienia i wychowania. Jak w takiej kwestii ma już swoje do powiedzenia to współczuję później. Zaraz będziesz miała tysiąc złotych rad, po porodzie możesz tego nie udźwignąć" – napisała jedna z nich. "Mąż musi zrozumieć, że to z tobą tworzy rodzinę i to twoje zdanie jest najważniejsze. Jak się nie postawi, to matka wiecznie będzie mu wiercić dziurę w brzuchu. Dodatkowo jeszcze przyjrzyj się ich relacji, może twojemu mężowi potrzebna jest terapia?" – zauważyła kolejna. "W jego postępowaniu brakuje szacunku do ciebie, on powinien za tobą stawać murem za i cię wspierać. Musi zrozumieć, że jego rodzina to ty i dziecko, a nie dodatkowo jego mamusia. Tak się nie da żyć na dłuższą metę, więc albo robisz coś z tym teraz, albo później będziesz sama chodzić na terapię i składać papiery rozwodowe" – dodała następna. 4. Powtarzające się imię w rodzinie Z kolei w kwestii imienia, mamy również były zgodne. Poleciły, by nie zważała na opinie innych, tylko nazwała dziecko, które nosi, tak jak jej się podoba. Ponadto dziecko można zarejestrować przez internet, a imię zmienić przez pierwsze pół roku życia noworodka, więc szantaż teściowej nie ma racji bytu. "Z uśmiechem mów, że dziecko ma już imię takie, jakie wybraliście i nie pytasz się o niczyje zdanie – napisała mama. - To nic złego, że będą się tak samo nazywać" – dodała. "Synek mój i mojej siostry mają tak samo na imię. Z czasem, aby ich odróżnić, wołamy z dodanym numerkiem, aby wiadomo było, o którego chodzi" – napisała kolejna. "Swoją drogą, ja wybrałam imię dopiero po narodzinach dziecka, kiedy moje wybrane wcześniej po prostu do niego jakoś nie pasowało – przyznała jedna z mam. - Podejrzewam, że jak pierwsza dasz takie samo imię swojemu dziecku, to ci drudzy mogą się wycofać. A jak nie - nadal jest opcja, że będziesz się do swojego dziecka zwracać innym zdrobnieniem imienia, albo tylko (i aż!) inną intonacją" – podsumowała. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Polecane polecamy

Kiedyś piło się syrop z cebuli, nosiło kapcie po domu i piło szklankę mleka do każdego śniadania - dlatego, jak twierdzi teściowa Kingi, dzieci nie chorowały. Teraz matki, takie jak jej synowa, biegają po lekarzach i "wynajdują" dzieciom choroby. Młoda mama nie wie, jak bronić się przed atakami mamusi, ponieważ uważa, że jedynym jej grzechem jest dbanie o zdrowie dzieci. Jak radzić sobie z nadopiekuńczą, albo zbyt obojętną babcią? Kto powinien zajmować się Twoim dzieckiem – mama czy teściowa? Jak sprzeciwiać się ich woli bez wywoływania awantury? Konflikty powstają z powodu różnicy warunków Waszego życia, a więc i doświadczeń. Babcia wykorzystuje te z własnego macierzyństwa. Jest pewna, że skoro jej metody się sprawdziły, teraz też będą przydatne. Boi się nowinek, nie umie np. założyć jednorazowej pieluchy, z rezerwą odnosi się do nowych trendów w wychowaniu. Warto, abyście dla dobra dziecka znalazły wspólny język. Nadopiekuńcza Mama ubiera moją córkę za ciepło, karmi ją na siłę i za często. Twierdzi, że to dla jej dobra, ale mnie to przeszkadza. Przyczyna sytuacji: Oczywiście babcia ma na względzie dobro wnuczki. Jej postępowanie wynika jednak i z obawy, że gdy dziecko zachoruje, Ty będziesz przekonana, że stało się to przez złą opiekę. Stąd tendencja do nakładania wnuczce trzech warstw ubrań i karmienia jej obficie, żeby „zdrowo rosła”. Nasza rada: Jeśli nie jesteście w konflikcie, zastosuj prosty sposób – nie zostawiaj babci wyboru. Najlepiej każdego dnia przygotuj dziecku odpowiedni zestaw ubrań. W kuchni podobnie – przyszykuj porcje jedzenia przeznaczone na cały dzień w specjalnie oznaczonych pojemnikach. To działa! Jeśli babcia szkodzi dziecku , np. jest za grube, a ona daje mu batoniki, powołaj się na autorytet lekarza. Pokaż jego pisemne zalecenia na dowód, że tak nie wolno. Chce nas kontrolować Teściowa chce rządzić w naszym domu. Przestawia meble, przegląda szafy. Jak jej powiedzieć, żeby przestała to robić? Przyczyna sytuacji: Kieruje nią nadmierna troska o syna. Uważa, że ma prawo do ingerencji, bo jest jego matką i babką jego dzieci, a Ty zapewne nie radzisz sobie z prowadzeniem domu. Nasza rada: Musisz powiedzieć teściowej spokojnie, ale wprost, że nie życzysz sobie takiego zachowania w swoim domu. Jeśli nie zechce Cię słuchać, ostrzeż ją, że będziesz zmuszona inaczej zorganizować opiekę nad dzieckiem . Osobiste przedmioty, np.... Zawsze chwaliłam się, że mam fajną teściową. Że się nie wtrąca, że jest normalna, wesoła.aż do wczoraj, jak zrobiła mi wykład na temat wychowania mojego 20 miesięcznego dziecka. Letnią, ogórkową porą na wielu blogach parentingowych nastąpił wysyp wpisów na temat teściowych. Obraz teściowej wyłaniający się z blogowych ramek jest dość typowy: teściowa jest brzydka, zła, niedobra, krzyczy i wtrąca się do wychowania dzieci. Czyta sobie Mama te, nieraz dość wulgarne, teksty i czuje, jak rośnie w niej i pęcznieje jakaś gigantyczna gula, która jak pęknie, to pokryje radioaktywnym pyłem Ziemię i okolice. Mama, która z natury i przyrodzenia jest zwierzęciem wybitnie złośliwym, ale która ciężką duchową pracą wyrabia w sobie anielską słodycz charakteru, nie napisze tekstu, jaki ciśnie się jej spod palców na klawiaturę. Mama trochę ochłonie i wyartykułuje kilka obiektywnych prawd, które sprawdziła na sobie jako synowa i teściowa ex aequo. Tak więc będzie teoretycznie i praktycznie, a także subiektywnie i obiektywnie. Po pierwsze i najważniejsze, należy pamiętać, że nie musimy się lubić. Serio, serio. Wiele synowych i teściowych cierpi z poczucia winy, bo jakoś nie mogą się do siebie nawzajem przekonać. Tymczasem nie ma takiego przepisu na niebie i na ziemi, który nakazywałby teściowej lubić swoją synową czy zięcia i vice versa. To jednak, że nie darzymy się jakąś wyjątkową sympatią nie oznacza od razu, że musimy się wzajemnie pozarzynać tępym nożem, wylewać na siebie wiadra złośliwych pomyj czy ośmieszać nawzajem prywatnie i publicznie. Brak wzajemnej sympatii nie powinien oznaczać braku wzajemnego szacunku ani dobrego wychowania. Trzeba dać sobie trochę czasu, przyzwyczaić się do nowej roli, porządnie obwąchać się nawzajem, jak dwa dobre psy. Bywa tak, że po kilku latach zdrowego dystansu, następuje zbliżenie i człowiek nagle odkrywa w swojej teściowej prawdziwą bratnią duszę. Oczywiście równie często sytuacja pozostaje tak samo napięta, jak na początku. Nie należy się tym przejmować, obwiniać siebie czy teściową, albo co gorsza męża, ale ze spokojem utrzymywać chłodne, chociaż uprzejme relacje. Mama zna taką rodzinę, w której zięć po kilkunastu latach od ślubu nadal zwraca się swoich teściów per panie Robercie i pani Zofio, a oni do niego panie Janku – i wszyscy są szczęśliwi i wcale nie czują się niezręcznie.* Po drugie (teraz będzie subiektywnie, a Mama będzie się biła we własną teściową pierś) trzeba tak ustawić wzajemne relacje, żeby zięć czy synowa nie czuli się zbytnio przytłoczeni życzliwością i chęcią udowodnienia, że są częścią naszej rodziny. Zięć to nie jest kolejny synek, jak Mama doświadczyła, tylko mąż córki. Synowa na tej samej zasadzie, to nie kolejna córka, tylko żona syna. I jako taką należy ją traktować. Trzeba wypracować w sobie wielką delikatność, która pozwoli młodemu małżeństwu usamodzielnić się i dojrzewać w ich własnym tempie i na ich własnych warunkach. Traktować bardziej jak partnerów w powołaniu do małżeństwa, niż jak niedoświadczone dzieci. Nie narzucać im swoich wizji ani złotych rad (oj, jak to boli!), a już na pewno metod wychowawczych (jakto, jakto???) Rozwój każdego organizmu zakłada fazę nieporadności i stawiania pierwszych koślawych kroków; przyspieszając ten proces na siłę można komuś zrobić wielką krzywdę. Pewnie, że w rok czy półtora po ślubie, młodzi bywają wciąż jakby nieogarnięci i nie wyzbyci swoich panieńsko kawalerskich nawyczków. Teściowa w tej sytuacji musi wziąć bardzo głęboki oddech i wspiąć się na wyżyny taktu, bo inaczej grozi wszystkim wybuch, po którym trudno się komukolwiek będzie pozbierać. Dobrze jest, jeśli współteściowe się lubią i są na drodze do nawiązania głębokiej przyjaźni, bo dobre plotki w dyskretnym towarzystwie mają magiczną moc rozładowywania burzowej atmosfery. Poza tym, można się się wspólnie pośmiać, wspominając pieluchowe lata własnych pożenionych dzieci. W tym miejscu przechodzimy do tego, co po trzecie, czyli ukochanych wnusiów babci. Mama, będąc mamą świeżo upieczoną, bardzo chętnie słuchała i równie chętnie stosowała rady dawane przez babcie i prababcie. Mama była, co prawda, naczytana do wypęku różnych wspaniałych poradników, ale prawie od dnia zero doświadczała wyższości wychowawczych i pielęgnacyjnych metod starodawnych nad nowomodnymi. Tak więc dla Mamy uwagi starszych nie były problemem; brała to, co chciała, a resztę traktowała z dystansem okraszonym miłym uśmiechem. No, ale Mama, to Mama, a inni są inni, nawet jeśli się ich urodziło. Warto pozwolić młodym rodzicom, na wypracowanie własnych procedur wychowawczych i sposobów ich egzekwowania. Mama, na przykład, jako młoda Babcia, postanowiła sprezentować wnusiowi Beniusiowi kołyskę; taką piękną, instagramową, biało-brzozową i scandi. Mama zawsze taką kołyskę chciała mieć, marzyła o niej przy każdym dosłownie dziecku, ale niestety, niestety, jakoś nigdy to jej marzenie nie mogło się spełnić. Tak więc darowując wnusiowi Beniusiowi tę kołyskę – cudo, Mama tak naprawdę zaspokoiła swoje odwieczne pragnienie. No i co? No i pstro, bo młodzi rodzice nie zamierzali korzystać z kołyski. A Mama się obraziła strasznie, ale potem jej przeszło, bo pomyślała sobie, że spokojnie kobieto, daj im oddychać. Niech kołyszą, albo nie kołyszą, to nie ma znaczenia, byle byli razem szczęśliwi. Mama próbuje cały czas powściągać swoje odruchy nadhojności, z coraz lepszym rezultatem. Nadmiar opacznie rozumianej miłości i życzliwości naprawdę może zabić. Po czwarte, jak żyć, kiedy się razem mieszka? Otóż należy stosować to wszystko, co Mama napisała powyżej, tylko bardziej. Wspólne mieszkanie jest bardzo trudne dla obu stron. Dla starej rodziny, bo nagle musi się posunąć i zrobić miejsce dla tych żółtodziobów, co wszystko chcą robić po swojemu. Dla nowej rodziny, bo na samym początku wspólnej drogi znalazła się w zasiedzianym domu, gdzie panują pewne zwyczaje, życie toczy się utartą ścieżką, wdraża się konkretne procedury, preferuje konkretne smaki, kultywuje specyficzne poczucie humoru i tak dalej. Dla zięcia, tudzież synowej, zamieszkanie z teściami jest przeżyciem dosyć hardcorowym – przypadkowy widok teścia czy teściowej w desusach, przemykających się chyłkiem do łazienki może wywołać spore emocje. Co się raz zobaczy, to się już nie odzobaczy. Podobnie zresztą nieszczęśni teściowie narażeni są na niezłe ataki serca na widok rozgogolonego zięcia, albo li też synowej w negliżu. Najlepsza rada jest taka: młodzi powinni wyprowadzić się do siebie najszybciej, jak tylko się da. Niech mają własny bałagan, o który nikt nie będzie miał do nich pretensji. Niech jedzą posiłki w porach, które im najbardziej odpowiadają. Niech w ogóle robią co chcą, na swoich własnych warunkach, najwyżej się ze sobą pokłócą. A potem pogodzą. I tak dalej. Jeśli jednak wyprowadzka jest z różnych względów niemożliwa, należy tak rozdzielić życie obu rodzin, jak tylko jest to możliwe. Trzeba wyjąć z zanadrza maksimum dobrej woli i wypracować pewien wspólny grafik obowiązków, tak, żeby wszelkie podstawowe prace domowe zostały jak najbardziej sprawiedliwie rozłożone, aby żadna nie stron nie czuła się wykorzystywana. Dobrze by było, żeby młoda rodzina miała na tyle dystansu do życia, żeby puszczać trochę mimo uszu narzekanie i zrzędzenie starszych państwa. Wiek ma swoje prawa i chociaż teściowie wiedzą, że wystarczy raz zwrócić uwagę, bo nikt nie jest głuchy, to jednak mechanizm nadawczy często im się trochę zawiesza, w związku z czym komunikat jest powtarzany bez końca. Poczucie humoru w takich sytuacjach jest bezcenne. Drogie synowe, drodzy zięciowie, pamiętajcie, że teściowa też człowiek. Jak to mówi poeta: “własną piersią dokarmiała, oczy mlekiem zalewała, wychowała jak umiała”. Chyba nieźle sobie poradziła, skoro wybraliście właśnie jej dziecko na towarzysza swojej drogi. Okażcie jej trochę wyrozumiałości, odrobinę życzliwości. Minie parę lat i staniecie na jej miejscu. I będzie wam tak samo głupio, jak jej. * Imiona zostały zmienione na potrzeby tekstu. Foto: David Clow/Flickr/CC BY-NC-ND
Nie było miejsca na emocje, łzy i gorsze dni. 27-latka widzi, że teściowa w podobny sposób chce traktować wnuczka. Nie podoba mi się to, co ona robi. Przede wszystkim wtrąca się w wychowanie mojego dziecka, a to jest zadanie moje i mojego męża. Gdy Bartek się smuci, ona najczęściej do niego mówi, żeby nie ryczał, bo nie jest babą.
Ja to chyba bede miala najmniejszy problem z Was :D Mieszkamy z mezem w stanach a cala rodzinka w polsce no ale napewno nieraz bede dzwonic do mamy lub tesciowej po rade. Obie sa super i mysle ze jakbysmy mieszkali w PL to by i tak sie nie wtracaly Odpowiedz Rane ja to juz sie boje ale nie tesciowej tylko siostry mojego meza. Ona juz sie we wszystko wtraca i juz mi zapowiedziala ze bedzie "dobra ciocia" do ktorej nasze dzieci beda lataly naskarzyc na mame i tate i wyzalic sie. Sama nie ma dzieci i bedzie chciala zadzic sie naszymi a co najgorsze wszsycy mieszkamy w jednym domu ale jeszcze tylko 1,5 roku. Zdecydowalaam ze wole mieszkac w mniejszym mieszkaniu ale osobno, maz sie zgodzil choc pewnie wolalby sie nie wyprowadzac... Odpowiedz Rane ja to juz sie boje ale nie tesciowej tylko siostry mojego meza. Ona juz sie we wszystko wtraca i juz mi zapowiedziala ze bedzie "dobra ciocia" do ktorej nasze dzieci beda lataly naskarzyc na mame i tate i wyzalic sie. Sama nie ma dzieci i bedzie chciala zadzic sie naszymi a co najgorsze wszsycy mieszkamy w jednym domu ale jeszcze tylko 1,5 roku. Zdecydowalaam ze wole mieszkac w mniejszym mieszkaniu ale osobno, maz soie zgodzil choc pewnie wolalby sie nie wyprowadzac... Odpowiedz U nas jest to nie uniknione bo mieszkamy z teściami !!! Ale tesciowa nie jest zła - bardziej wtrąca sie teść i już nie raz miałam z nim akcję!!! Moi rodzice mieszkają niedaleko, ale jeśli chodzi o małego nie wtrącają sie - to ja czasami dzwonię do mamy o poradę!!! Tesciowa prowadzi firme i nie ma czasu dla wnuczka, nawet czasami nie widzimy sie w ciągu dnia, ale tesć za nią w 100% nadrabia Odpowiedz Najgorsze jest to ze kiedy niepozwole na coś starszemu synkowi Kacperkowi to on mu muwi ze jestem brzytka i i niedobra a Kacper ma juz prawie 3 latka i rozumie wszysko boje sie ze jak sie od niej wkońcu wuprowadze to niedam sobie znim rady i bedzie to wykorzystywał ze babcia by mu pozwoliła a najgorsze jest to kiedy robie i muwi mi co i jak powinno byc zrobione np. ze kotlet kest zabardzo usmazony i jak mozna wytrzymac Odpowiedz moja tesciowa czasem mimochodem chce wcisnac swoje trzy grosze, ale jesli nie ma racji juz nauczylam sie jej mowic w twarz, ze sobie tego nie zycze i powoli skutkuje :) Odpowiedz wydaje mi sie ze u mnie ani mama ani tesciowa nie beda sie wtracaly ale na 100% okaze to sie jak bedzie dzidzius :) jestesmy 2,5 roku po slubie i moja tesciowa jeszcze nigdy nam sie nie wtracila a moja mama? mojej bratowej i bratu ktorzy maja juz dziecko nigdy sie nie wtracala wiec mi chyba tez nie bedzie Odpowiedz moja tesciowa wtraca sie we wszystko w co moze bo z nia mieszkam czasem jest naprawde pomocna ale chwilami oszlec mozna Odpowiedz Tak czytam wasze wypowiedzi , że nie dam się wtrącać w wychowanie itd... ale tak na prawdę jest to nieomożliwe (chyba że mieszkacie od siebie daleko) ja mieszkam blisko rodziców i blisko teściów, praktycznie nie ma tygodnia żeby moje dziecko nie było u teściów-co mam powiedzieć córce gdy mówi że poszłaby do babci - nie bo babcia cię rozpieszcza? U mnie największym zagrożeniem jest teść - nie ma on zielonego pojęcia jaki szkodliwy wpływ ma na moje dziecko, począwszy od niebezpiecznych zabaw( zakładanie torebki foliwoej na głowe udającej koronę!!!) skończywszy np. na "zabawnym" kopaniu dziadka w nogę, (mój ojciec nie uznałby to z zabawne) lub na zabawie- stój-, moje dziecko ucieka dziadek się cieszy, a potem moje dziecko moż nie zatrzymać się wbiegając na ulicę bo uzna że to zabawa, lub wpędzaniu jej w poczucie bezradności (mała czegoś nie chce zrobić a dziadek mówi:nie potrafi, nie potrafi, potem mała przychodzi do domu zaczyna układać układankę coś jej nie wychodzi i płacze mówiąc że nie umie!) mało jak mu się zwraca uwagę to się obraża i rzuca focha bo jak to, to on ma się wcale nie bawić z wnuczką? Mam ją izolować ???? Odpowiedz Michelle - i tak powinno być. ja też zastrzeżeń do żadnej ze stron nie mam. a tak w ogóle to jaka ty młodziutka jesteś.... eh....ale te prawie 4 lata to znajomości czy od ślubu??? chyba znajomości, prawda?? Odpowiedz U mnie jest tak że moja mama mieszka daleko a teściowa blisko. I przyznam się że czasem potrzebuję pomocy choć Dzieciaczka nie ma jeszcze na świecie... Chociażby kiedy byłam po laparoskopii albo w szpitalu na podtrzymaniu ciąży... No i wtedy to moja mama wsiadała w samochód i jechała do mnie z obiadem kilkaset km, pomagała w sprzątaniu... Teściowa czasem przedzwoni (naprawdę sporadycznie) i mówi jak bardzo się martwi i jak ją serce boli w związku z tym że prawie poroniłam. Ale jak bąknę coś o zupie do szpitala to mówi, że przecież w szpitalu jest bar... Postanowiłam się tym zbytnio nie przejmować, radzić sobie sama lub z pomocą męża, przyjaciół. Koleżanki mówią że lepsza taka teściowa niż "wtrącająca się", ale czasem naprawdę pomoc jest potrzebna... A co będzie jak dziecko się urodzi - pewnie moja mama oprócz pomocy będzie chciała też dużo "radzić" ale wiem, że jak jej zwrócę uwagę to przestanie i się nie obrazi. Na teściową nie liczę - czasem zapowiem się do niej na obiad, podrzucę dziecko wieczorem - korona jej z głowy nie spadnie jak coś zrobi! Odpowiedz no to melduję się ponownie. od początku grudnia moja teściówka zajmuje się synalkiem a ja wróciłam do pracy. jest super. i jedno i drugie zadowolone. i my też. ani ja teściówce ani ona mi się nie wtrącamy. rad i próśb o jakieś tam postępowanie wzajemnie słuchamy. przynajmniej mam takie wrażenie. wydaje mi się że teściówka super nim się zajmuje, a na jakieś tam drobiazgi jestem w stanie przymknąć oko (i mam nadzieję że działa to też i w drugą stronę). dodatkowo co dzień mamy obiadek więc skłamałabym gdybym jescze narzekała. teściówka fajnie się młodym zajmuje. Odpowiedz Szczerze to naprawdę nie wiem... Może nie ponieważ będziemy mieszkali(a właściwie już mieszkamy) u moich rodziców...więc wątpię,żeby przychodziła specjalnie po to żeby zobaczyć jak wychowuję jej pierwszego wnuczka :) Mam tylko cichą nadzieję,że jeśli przyjdzie do Nas lub też my pójdziemy do niej...to uwago dotyczące tego jak postępuję z Naszym dzieckiem,na co mu pozwalam a czego zabraniam będzie zatrzymywała dla siebie...a jeśli już naprawdę uzna,że źle robię to powie mi to na osobności( nie przy dziecku)bo potem dziecko może to wykorzystywać i przestać mnie szanować albo jak już będzie starsze mieć moje zdanie,zakazy i nakazy dłęboko w ... Ojjjj...boje się co to będzie Odpowiedz Moja nie będzie się wtrącać, bo jej nie pozwolę :) Wiem, że wiele rzeczy nie będzie po jej myśli ale nic nie powie, zaciśnie zęby. Mooja mama się nie wtrącała więc i tym razem nie będzie. Inną sprawą jest rozpieszczanie wnuków. Będzie im wolno robić u babć wszystko czego dusza zapragnie :) i nie pozwolą mi nic powiedzieć. Odpowiedz Siunia na pewno będzie dobrze. A jak teściówka męża dobrze wychowała, to i wnuka nie zmarnuje :D A lepiej powieżyć dziecko teściowej niż obcej osobie. No i zawsze możesz poprosić teściową żeby obowiązywały twoje reguły wychowawcze. Na pewno będzie dobrze. Odpowiedz nie wiem jak mam odpowiedzieć...... póki co nikt u mnie przesadnie się w wychowanie naszego dzidziolka nie wtrąca. ale i rodzice i teściowe są git. a jak coś przeginają - grzecznie mówię swoje zdanie. a poza tym za 2 miechy muszę wrócić do pracy i właśnie teściówka będzie siedzieć z moim bączkiem, więc co mi pozostanie - na pewno będzie chować malca wg swojego uznania i nic tu będzie po mojej gadce. ale co zrobić gdyby nie ona..... to co ja bidna z dzidziulkiem zrobię..... Odpowiedz ale to zalezy co sie rozumie przez "wtracać" bo np. daje sobie glowe obciaz ze moja mama bedzie starala mi sie pomoc jak tylko bedzie udzieli rad o ktore zreszta sama pewnie bede przeciez jakis udzial w wychowaniu nalezy jej sie tak samo mam na jej temat ogolnie dobre zdanie ale mierzi mnie jak odzywa sie czasem do swojego siedmioletniego wnuczka( czyli synka siostry mojego meza :o ufff udalo mi sie poraz pierwszy zagmatwac ) bo mowi do niego ,byc moze w zartach ( ale nie podaoba mi sie to) bękard, dziadu, albo głupku. mysle ze ogolnie byla dobra mama bo moj maz i jego siostra sa wychowani bardzo dobrze i sa bardzo grzeczni do niej .sama nie wiem chyba mam mniejsze zaufanie niz do wlasnych rodzicow ale nie sadze ze bedzie sie wtracac w wychowanie mojego dziecka czy pouczac. taka jedza chyba nie jest Odpowiedz ja wiem ze tesciowa nie moze sie wtracic bo jest w usa ale moja mam chyba bedzie Odpowiedz Ja jeszcze o tym nie myślę, ale już niedługo bedzie dwóch synusiów i na pewno bedę chciała bardzo, żeby przyjezdzali ze swoimi rodzinkami i dzieciaczkami, nie wyobrażam sobie poprostu jakbym mogła bez rodziny funkcjonowac, a za dziećmi poprostu przepadam i uwielbiam, coż "takie zboczenie zawodowe"... stary belfer ze mnie... :D Ale postaram się miec na uwadze zachowanie np. mojej teściowej... Odpowiedz Dziewczyny ale nei badzmy az takie surowe dale tych swoich tesciowych. My tez kiedys bedziemy tesciowa Odpowiedz Slonka wspaniałe określenie teściowej, "cyjanek w słodkiej skorupce" Super!!! Cała prawda. Odpowiedz Moja teściową nie spacjalnie obchodzi ani obecny wnuk, a juz kolejny... to pewnie wcale :( cóz zrobić liczy się tylko jej córka i jej dziecko (też córka) Nie to zebym teskniła, za "wtracaniem się" teściowej... ale odrobina zainteresowania nie zaszkodziłaby... przeciez syna dzieci to tez wnuki... Ale może i dobrze, bo przynajmniej sprawa teściów, w ogole nie spedza mi snu z powiek :D A jak dzisiaj dzwoniła do mojego meza (bo przeciez nie do mnie) to tylko spytała się czy na pewno chłopak, bo wolałaby dziewczynkę... milutka kobitka prawda :D... Ale "zeszło" to po mnie ... Wazne że mam kochanych rodziców, reszta niech tam sobie egzystuje i dobrze się ma ... Odpowiedz Powiem wam z własnego doświadczenia. Ja zawsze mówiłam że nie dam się wtrącać, ale moja teściowa to taki "cyjanek w słodkiej skorupce". W ostatniej chwili wpycha się ze mną i z Zulą do lekarza, neguje moje wypowiedzi, jest wścibska i natrętna. A kiedy jej mówię że poradzę sobie, że w końcu to ja jestem matką Zulki to się smiertelnie obraża. Najgorsze jest to, że że nie stać nas na opiekunkę i w czasie chorób małej ona musi z nią zostawać. no ale ja jestem chyba dzielna i nie daje po sobie pojechać. W domu sa dantejskie sceny, ale dziecko jest dla mnie ważniejsze. Dzięki Bogu, mieszkają 25 km. od nas i jeśli mała nie choruje, widujemy się sporadycznie czego i wam życzę. Odpowiedz hmmm wydaje mi sie ze moja tesciowa i moja mama nie beda sie wtracac w wychowanie dziecka, beda go rozpieszczac, ale nie beda mi mowic co i jak, jedyne co to tesciowa byc moze bedzie mi na poczatku pomagac, jak bede obolala, ale tak jak mowila jedna z kolezanek, nie chcialabym zeby mnie wyreczano, a jedynie pomagano gdy bede tego naprawde potrzebowac, jestem nastawiona optymistycznie, i dlatego mam nadzieje ze pomoc bedzie mi sporadycznie potrzebna :D Odpowiedz Kobitki, ja mieszkałam w czasię ciązy i po urodzeniu przez 2,5 roku z teściami. Zawsze pomocnymi, słuzącymi radami, czasem opieprzającymi nas:P ale nigdy nie wcinali nie niepotrzebnie, tylko gdy widzieli ze coś jest nie tak, (jak maja była maleńka0 i ja już nie wiem co zrobić...wtedy wkraczała teściowa i podpowiadała co można zrobic i jak:D:D a moja mama...hmmm.....też się nie wtrąca, mieszka nie z nami, za często się nie widujemy, ale obie babcie słuza pomocą w opiece:P hihi zwłaszcza teraz jak wnusia się wyprowadziła, wszak to pierwsze i jedyne jak narazie wnucze:P:P Odpowiedz Moja tesiowa na 100% nie, super kobieta. A moja mama na 100% tak, tylko ze ona bedzi epomagac ale czasem mozna to odczytac jako wtracanie sie, bo jak kazda mama ona zawsze wie lepiej Odpowiedz MNIE MAMA ZARÓWNO JAK TEŚCIOWA NIE BĘDZIE MIAŁA MOZLIWOŚCI ZEBY ROBIĆ JAKIEŚ KAŻDY WIE,ZE MI MOZNA POWIEDZIEĆ ALE I TAK DO MNIE NALEŻY OSTATNIE SŁOWO :D Odpowiedz moja mama na pewno wtracac się nie będzie ale będzie sie starała pomagać. Ona ogólnie nie lubie wtracać się w nasze życie. Moja teściowa... na pewno będzie chciala troszkę porzadzić, ale ona wie, że ja zrobię jak będę chciala, bo już wiele razy dałam się jej o tym przekonać i myslę, że sie zrozumialyśmy. No ale na pewno będzie chciala troszkę porządzić. :) Odpowiedz teściowa moja wydaje mi się, że raczej nie będzie sie wtrącać, bo nie ma zielponego pojęcia jak teraz wychowuje sie dzieci, praktycznie żadnego wnuka nie miała tzn nie zajmowała sie więc Moja Oliwka równiez nie będzie a jes,li będzie próbowała zostanie syzbko zbyta, na pewno moja mama będzie sie wtrącać ale jesli tlyko nie będzie mi sie podobac to zostanie szybko uciszona, ja nie przebieram w słowach jak się zdenerwuje czasem wychodzi to na dobre czasem na złe, ale wole powiedziec prawde niz sie denerwowac niepotrzebnie. Odpowiedz anulaa ja wprost powiedziałam teściowej że nie będę chciała aby na poczatku ktos mnie wyręczał we wszystkim. Na pewno zadzwonię jak już będę u kresu wytrzymałości, po za ty jest jeszcze Radek (mąż), który też bedzie musiał pomagać a nie gazeta, piwo i wychodne. Moja teściowa najpierw obraza a teraz już się oswoiła z tą myślą. Ja ją zapewniłam że jeśli tylko będzie potrzeba napewno zadzwonię po nią. Zresztą ona wie jaki mam charakterek( ) więc nie protestuje. Najlepiej zacznij jej delikatnie mówić że chcesz sama sobie poradzić, i że jak tylko będzie potrzeba do jej powiesz żeby przyjechałą. Może zadziała. Powodzenia!!!!!!!!!! Odpowiedz zuza-ja tak samo uważam i zastanaiwm sięjak powiedzieć teściowej,że niechce jej pomocy na początku-bo ona sobie wymyśliła,ze przyjdzie na kilka tygodni do nas mi pomagać a ja cholery bym chhyba dostała w tym czasie :) lol :D :D :D Odpowiedz wtrącać się bedzie i to na 100% ale jej sie to nie uda. Miała swoje 5 minut przy swoim dziecku a teraz niech grzecznie siedzi i pije kawkę. Ja niestety nie lubię jak sie ktoś wtrąca w moje życie. Może coś zasugerować ale nic nie może nakazać. Odpowiedz na 100 % moja mama będzie się wtrącać. Już teraz chce za nas wybierać ciuszki , wozek i łóżeczko. Ale ja się nie daje. A teściowa myślę że będzie się sporadycznie wtrącać. Odpowiedz Odpowiedz na pytanie
  1. Κаፄըճጦբօς ጢхр
    1. ጂозևզየይи ዚпሤ бакաбու
    2. Др гл
    3. Вр всըвеκኅղቬճ эгο оςቨձብ
  2. Оξխፅιриጌу ибо ቄдрትማուξωπ
  3. Оմεճи ኢ киկисևф
  4. Вωሢаգеգеπ ጭе
Teściowa mieszka w tej samej miejscowości i mimo ze nie przychodzi nie gdera, jest strasznie uciążliwa. ale rzadko się widujemy, w wychowanie dziecka nigdy się nie wtrącała, wręcz
Pierwsze dzieci wychowywaliśmy bez udziału dziadków; Zazdrośnie patrzyliśmy na znajomych, którzy w każdej chwili mogli liczyć na pomoc swoich rodziców. Ale gdy przyszedł na świat Młody, raj i dla nas był na wyciągnięcie ręki - babcia K. przeprowadziła się do nas i zajęła wnukiem, a my spokojnie wróciliśmy do pracy. Sielanka trwała pół roku. A właściwie pierwsze trzy miesiące. Kolejne trzy to była już prawdziwa obrona Częstochowy. TEKST: Katarzyna BergBabcia K. pojawiła się u nas pełna radości i pasji. Cieszyły ją spacery (ja ich nigdy nie lubiłam, więc wiecie, kamień z serca), nowe znajomości z innymi babciami i nianiami, wreszcie - gotowanie, bo to uwielbia ponad wszystko. W dodatku miała swój pokój, więc nie gnieździliśmy się wszyscy razem; wydawało się, że lepiej być nie kochała podopiecznego jak własne, gotowała, robiła zakupy, a nawet...sprzątała. Wszystko za free, bo przecież "grosza od własnych dzieci nie wezmę". Wdzięczność nasza rosła z dnia na dzień, więc wymyślaliśmy przeróżne sposoby zrewanżowania się Złotej Kobiecie: a to weekend w spa, a to kino, a to nowy ciuch, książka, cokolwiek, by miała poczucie, że naprawdę doceniamy to, co dla nas była tak wielka, że gdy koleżanki czasem wpadały i mówiły: ”oj, masz trochę inaczej poustawiane w kuchni”, to burczałam na nie mówiąc, że skoro ktoś tak się poświęcił, to trzeba mu stworzyć takie warunki, by czuł się jak u siebie! Niech zatem babcia przestawia sobie cukier, ekspres do kawy, a nawet likwiduje naklejki na piekarniku (przy ich pomocy umawialiśmy się na różne rzeczy) - skoro wg niej wywołują odczuwaliśmy nawet wtedy, gdy Babcia K. nakarmiła Młodego mlekiem, choć lekarz kazał je na jakiś czas odstawić. Żeby jej nie urazić, w okrągłych słowach, niby przypadkiem zaczęliśmy w tonie przepraszającym mówić, że się nic nie stało, że tak tylko nam się przypomniało i że jeśli można to bardzo prosimy, by jednak mleka nie dawała, bo to kwestia zdrowia….I wtedy nieoczekiwanie, w odpowiedzi na tę naszą słowną jogę, usłyszeliśmy: „Bzdura i przesada, chowacie pod kloszem!”. Lekki szok, ale wtedy jeszcze wdzięczność brała górę: ”nie przesadzamy, tylko prosimy, bo mamy kłopot, może rzeczywiście pod kloszem, ale lepiej dmuchać na zimne…itd, itp”. Momentem kulminacyjnym jest jednak pierwsze spotkanie rodzin, kiedy to obie strony próbują zaprezentować się jak najlepiej, nierzadko wywyższając się i zadając kolejne niewygodne pytania. Ale bywa również, że to właśnie pierwsze spotkanie pomaga przełamać lody między rodzinami i staje się okazją do scementowania znajomości. Ceny za wynajem są wysokie, kryteria kredytowe rosną co roku, a u rodziców dwa puste pokoje - no i pomoc by się im przydała… wielu młodych ludzi podąża tym tokiem myślenia i decyduje się za zamieszkanie z rodzicami. A skoro z rodzicami to i z teściami. I dalej – skoro z teściową, to pojawiają się konflikty. Do tych największych dochodzi, gdy na świat przychodzi dziecko. Nasze dziecko, a jej nas to „tylko wnuk”, dla niej „aż”. My uważamy, że ona nie ma prawa się wtrącać, bo od wychowania są rodzice. A ona twierdzi, że robimy masę błędów, przed którymi koniecznie musi nas uchronić. Konflikt, od malutkiego i okraszonego poradami „No załóż mu cieplejszą czapeczkę” przeobraża się czasem w awantury w stylu „Nienawidzę twojej matki, do wszystkiego się wtrąca i znowu dała Kubie te cholerne czekoladki! Zrób coś z tym!”Brrr, brzmi okropnie. Z drugiej strony – nie oszukujmy się, właśnie tak to często wygląda. Życie pod jednym dachem z teściową, która czuje wielki obowiązek sprowadzić nas (rodziców) na słuszną drogę wychowania dziecka, jest bardzo trudne i wymaga ogromnej dozy tolerancji. Jeśli jej zabraknie, pojawia się niechęć, złość, w końcu prawdziwa nienawiść i oczywiście na deser – małżeńskie kłopoty. Nie brzmi ciekawie, więc warto wiedzieć, jak na tym teściowąPierwszą rzeczą, którą warto zrobić w kierunku osiągnięcia dobrych stosunków z teściową jest po prostu zastanowienie się, dlaczego ona zachowuje się tak, a nie inaczej i próba „wybielenia jej” w swoich oczach. Zmiana nastawienia, którą w ten sposób wypracowujemy, jest bardzo ważna, bo pozwala nam zrozumieć, że nie mamy do czynienia z wredną jędzą robiącą nam na złość, ale z babcią, która naprawdę kieruje się dobrymi intencjami – bo przecież kocha nasze jak mantrę powtarzać sobie „ona to robi, bo chce dobrze” – pozwoli to nam przynajmniej „nie nakręcać się” pod kątem napływu złych emocji. Trzeba też pamiętać, że dla niej zajmowanie się i interesowanie naszym dzieckiem jest zwyczajnie bardzo co jesteś w stanie przymknąć oko?Cóż, zła wiadomość jest taka, że jeśli żyjemy w czyimś domu, to musimy nieco „nagiąć” swoje zasady w imię poprawnych relacji. Dlaczego? Otóż dlatego, że gospodarze także te zasady naginają, znosząc niewygody związane z dodatkowymi lokatorami – nie wolno nam zapominać o tym, że dzięki temu zaoszczędzamy ogromne oznacza to bynajmniej, że od teraz to właściwie można zakleić sobie buzię i nie wolno nam wypowiadać się w kwestii wychowania własnego dziecka – nic z tych rzeczy. Jedyne, co musimy zrobić, to z długiej listy „uważam, że” wyodrębnić te kwestie, na których nieprzestrzeganie możemy przymknąć dokładniej? Nie ma sprawy - nie będziesz tolerowała tego, że twoje dziecko dostaje czekoladę przed obiadem, ale już na słodki kompot zamiast wody do picia przymkniesz oko. Nie zgadzasz się na to, aby ukarane dziecko znajdowało pocieszenie w ramionach babci ani na podważanie twojego autorytetu (i słusznie), ale już przymykasz oko na drobne zabawki albo przedłużanie przez babcię limitu bajek. I tak dokładnie, które punkty są dla ciebie absolutnie ważne, a które mnie. I powstrzymaj się przed podnoszeniem alarmu przy naruszeniu tych z drugiej z mężem, czyli wspólny frontO swoich przemyśleniach warto, a nawet trzeba porozmawiać z partnerem. To bardzo ważne głównie dlatego, że znając nasz punkt widzenia (i rozsądne podejście przedstawione powyżej) będzie tworzył z nami wspólny front. I kiedy twoje dziecko umorusane czekoladą odmówi zjedzenia obiadu, nie powie: „Nie przesadzaj, kochanie”, tylko „Mamo, umawialiśmy się na pewne zasady”. Razem tworzycie siłę i przy okazji unikniecie tym samym wypalających kłótni.„Musimy porozmawiać, mamo” – aby wszystko było jasneRozmowa z teściową to niezbyt przyjemny, ale konieczny punkt. Uwaga! Tylko pod warunkiem, że dostrzegamy pewne „zgrzyty”. Jeżeli rodzi się malec, a teściowa ledwo co na niego spojrzała, to nie „wyskakujmy” z listą jej zachowań, których akceptować nie będziemy. Aż prosi się o protest z jej strony. Reagujmy, gdy jest taka takiej rozmowy warto powstrzymać się od uzasadnień w stylu „To moje dziecko i ja tu decyduję”. Zamiast tego, wykorzystajmy fakt, że pewne rzeczy wpływają na dziecko dobrze, a inne – nie. Inaczej rzecz ujmując, użyjmy słów: „Mamo, aby Zuzia była posłuszna i rozumiała pewne zasady, musimy trzymać się ich wszyscy. Niektóre z nich są dla mnie bardzo ważne i dla Piotrka (męża) też. Proszę cię zatem, żebyś je uszanowała i….”Cały czas podkreślajmy dobro dziecka, bo to o nie przecież chodzi. Jeśli zależy nam, aby córka nie jadła niczego po wieczornym myciu zębów, mówmy o próchnicy. Przy nadmiarze słodyczy mówmy o otyłości i wyśmiewaniu, a także o chemii w takim jedzeniu. Szukajmy argumentów, które trafią do serca teściowej i najmocniej ją przekonają. Bo o prawdziwym sukcesie można mówić dopiero, gdy nasz punkt widzenia stanie się… i jej zdaniem. Wbrew pozorom, to wcale nie jest takie trudne. I możemy nawet się zdziwić, gdy usłyszymy, jak nasza teściowa mówi poucza koleżankę, by dawała dziecku wodę, bo przecież „ta próchnica butelkowa…”. A to dziecko się w zwykłym łóżku nie wyśpi? Kup łóżeczko turystyczne i problem z głowy. Pisałaś, że to jest 10 dni w miesiącu. No to podłubiesz sobie w nosie pozostałe 20 dni

Opowiadamy o nich dowcipy, są bohaterkami skeczy, memów, anegdot. Zło w czystej postaci, przynajmniej według stereotypów. Jak dama sobie poradzi w starciu z teściową i czy w ogóle musi być to walka? Podpowiadam kilka sposobów na ułożenie relacji z matką partnera w taki sposób, by wszystkim żyło się dobrze. Bo nikt raczej nie chce wywoływać celowo rodzinnej wojny ;) W podejściu do teściowych zauważyłam trend, którego zwolennicy uważają, że teściowa jest osobą obcą i w związku z tym nie masz obowiązku żywić wobec niej żadnych rodzinnych uczuć. Śmiem się z tym nie zgodzić. Oczywiście nikogo nie zaczyna się kochać czy nawet lubić na zawołanie, a proces wchodzenia do cudzej rodziny jest długim i trudnym procesem. Jednak teściowa nie jest osobą obcą. To w końcu matka najbliższej na świecie osoby, więc traktowanie jej jak powietrze lub co gorsza obrażanie jej jest bardzo nieeleganckie. Co nie zmienia faktu, że relacje teściowa-synowa są często dość trudne i wymagają ogromnych pokładów wyrozumiałości po obu stronach. Mama czy nie mama? Problem z teściową zaczyna się często od… tytułowania jej. Póki nie byliście małżeństwem, udawało ci się zgrabnie omijać bezpośrednie zwracanie się do niej, albo zwyczajnie mówiłaś do niej per “Pani Basiu”. Po ślubie nagle (przynajmniej dla niektórych) wszystko się zmienia i nagle panią Basię masz nazywać mamą. Dla wielu z nas to naprawdę spory problem. Matkę mamy jedną, a teściowa delikatnie mówiąc nie zawsze jest taka, że słowo “mama” przechodzi nam przez gardło. Z drugiej strony otwarta wojna już na tym tle nie wróży dobrze na (chcemy czy nie) ruch należy do teściów, jako starszych wiekiem. Młodsze wiekiem teściowe proponują coraz częściej nazywanie siebie po imieniu, co oczywiście rozwiązuje problem. Starsze teściowe są przywiązane zazwyczaj do tradycji dużo bardziej, a poza tym dość trudno nazywać panią w wieku 70+ po prostu Basią. Nie każdy tak potrafi – przyznam, że mi byłoby dosyć trudno. Jeśli teściowie niczego nie zaproponują, możesz delikatnie podpytać jak chcą być nazywani. Jeśli “mama i tata” – trudno, będzie to trzeba jakoś znieść, bo kłócić się o to nie ma chyba sensu. Można spróbować zwracać się bezosobowo, ale na dłuższą metę to bardzo niewygodne. Z kolei forma “Pani” jest zbyt formalna. Język polski nie przychodzi nam tu z pomocą, niestety. Nie krytykuj ostentacyjnie! Ogromnym uchybieniem jeśli chodzi o rodzinny savoir-vivre jest ostentacyjna krytyka teściowej w obecności męża. Pamiętaj, że to jest jego matka. Jeśli czujesz się przez teściową źle traktowana, to oczywiście powiedz o tym mężowi, ale powstrzymaj się od zjadliwej krytyki, bo to wcale nie rozwiąże problemu. Jeśli mąż narzeka na matkę, wysłuchaj go, ale raczej bez dolewania oliwy do ognia i tekstów w stylu “a nie mówiłam”. Zastanów się, czy byłabyś zadowolona, gdyby mąż bez żenady krytykował twoją mamę czy co gorsza się z niej wyśmiewał. Jeśli zachowanie teściowej wobec ciebie budzi twoje zastrzeżenia, porozmawiajcie na spokojnie i najlepiej, żeby to mąż sam omówił z mamą tę sprawę. W końcu zna własną matkę najlepiej. Zachowaj poprawne stosunki Rodziny, w których wszyscy się bezwarunkowo akceptują i kochają, zdarzają się raczej rzadko. Jeśli, delikatnie mówiąc, masz do swojej teściowej długą listę zarzutów, postaraj się zachować mimo wszystko poprawne stosunki i dyplomatyczną uprzejmość. Jasne, że będzie to troszkę wymuszone (bo jeśli nie przepadasz za teściową, to wiadomo, że spędzenie u niej niedzieli nie jest Twoim marzeniem), ale przynajmniej unikniesz wojen. Zachowaj zdrowy dystans – nie musicie się chyba widywać co kilka dni. Gorzej, jeśli jednak musisz spotykać się z nią częściej, bo na przykład opiekuje się waszym dzieckiem. Tu zresztą zaczyna się kolejny rozdział konfliktu – wychowanie wnuka. Większość z nas przyzna, że wychowaniem winni zajmować się rodzice, a teściowa ma się dostosować do ich zasad. Tyle teorii, w praktyce okazuje się, że teściowa wpycha w dziecko słodycze, za ciepło ubiera i robi wszystko inaczej niż trzeba. Wtedy pozostaje rozmowa, a jeśli to nie działa – to albo godzisz się z tym, albo kombinujesz inną opiekę dla dziecka. Jak żyć pod jednym dachem? Najlepiej nie żyć. Serio. Jeśli masz możliwość, nie decyduj się na mieszkanie z teściową, choćby to była oszczędność i wygoda. Nawet w najlepszych rodzinach może wtedy wszystko się popsuć. A jak tu zachować klasę, jak teściowa wtrąca się do tego, jak robimy zupę i nie może zrozumieć, że w sobotę chcemy spać do południa zamiast biegać z odkurzaczem od 8 rano. Mieszkanie pod jednym dachem wymaga naprawdę ogromnej tolerancji z każdej strony. Rzadko się udaje, szczególnie w małych mieszkaniach, gdzie każdy wpada na każdego co chwilę. Grzechy teściowych Żeby było sprawiedliwie trzeba dodać, że teściowe czasem naprawdę utrudniają proces wzajemnej akceptacji. Traktują synową jak wroga albo jak kogoś, kto nie zasłużył na uczucie ich ukochanego syna. Teściowo, pamiętaj, że synowej nie dostaje się na zamówienie. Może się różnić od ideału, który macie w głowie. Może i nie jest wzorową panią domu. Może jej zasady różnią się od twoich. Może nie jest tak wykształcona, obyta czy piękna jak byś sobie wymarzyła. Ale to jest wciąż osoba, którą pokochał twój syn. To dobrze, że ma kogoś bliskiego. Więc nie krytykuj jej ciągle, postaraj się ją lepiej poznać, znajdź w niej zalety bo na pewno je ma. A jeśli naprawdę nie umiesz jej polubić, przynajmniej ją toleruj i zachowaj poprawne stosunki. Bo jesteś damą, prawda?

Mieszkała w innym mieście i nie interesowała się zbytnio życiem syna i jego dziecka. Milczę o sobie, bo w ogóle dla niej nie istniałam. W życiu osobistym teściowej w ogóle nie było miejsca dla rodziny. Ponoć zawsze taka była. Nawet mnie to cieszyło, teściowa nie dba o nas, nie wtrąca się, nie odwiedza…
Pani Kasiu, na pocieszenie mogę pani powiedzieć, że opisywana przez panią sytuacja jest typowa. Chcę panią jednak przestrzec, by nie powielała pani błędu wielu kobiet, uznając, że pani małżeństwo jest polem rywalizacji z matką męża. Nie możecie sobie wydzierać ukochanego mężczyzny jak kawałka materiału. Małżeństwo to pożegnanie z rolą syna i córki. Nie ma już dwóch autonomicznych osób. Teraz jest związek, który ma wspólne ja. Pani mąż, wiążąc się z panią, w pewnym sensie powiedział: "Mamo, nie masz już na mnie wpływu. Już nie ma mnie, twojego syna, jesteśmy my - ja i żona. O naszych rodzinnych sprawach decydujemy wspólnie". Mając tę świadomość, łatwiej będzie pani uniknąć podstawowych wpadek w rodzaju wypominania mężowi, jaka to jest jego mamusia i wyszukiwania argumentów przeciwko niej. Warto przyjrzeć się rodzinie własnej i rodzinie męża. Każda bowiem, a więc i wasze, ma swój sposób porozumiewania się, inny styl wychowywania dzieci, decydowania o ważnych sprawach, hierarchię rodzinną itp. Trzeba zrozumieć siebie nawzajem Warto je porównać ze sobą - nie po to, aby uznać którąś za lepszą, ale po to, aby wykryć ewentualne zarzewia konfliktu. Co to znaczy? Przykładowo, jeśli pani mama była osobą cichą i potulną, odruchowo takich samych cech będzie pani oczekiwała od teściowej. A przecież ona nie ma obowiązku być do niej podobna. Ważne, aby do naszych rodzinnych "inności" odnosić się z szacunkiem. Pani rola polega na tym, by tak postawić teściowej granice, żeby w codziennym życiu nie musiała pani okazywać jej ani uległości, ani agresji. Najważniejsze, aby dało się zbudować z mężem pewną jednomyślność wobec matki. Oboje państwo muszą mówić: MY tak to widzimy, MY się na coś godzimy lub nie itp. Wtedy działania wobec teściowej będą skuteczne. Zrozumie ona, że nie zbuduje sojuszu z mężem przeciwko żonie. Pragnąc dojść do takiego porozumienia z partnerem, musi pani dość starannie ważyć słowa. Proszę nie używać zwrotów w rodzaju: "Bo twoja matka zawsze...". Niech pani pamięta, że mąż kocha mamę. A pani - kochając jego - bierze go wraz z tą miłością. Nie zmieni pani teściowej, może pani natomiast wzmocnić swoje małżeństwo. Konieczne porozumienie Żona nie powinna wymagać od męża, aby spod rządów matki przeszedł pod jej rządy i był ślepo posłuszny. Nie można też żądać, by np. rozluźnił kontakty z matką i przestał do niej wpadać na herbatę. Rolą związku w pierwszych latach trwania jest znalezienie porozumienia. Oczywiście, nie musi być tak, że absolutnie w każdej sprawie mają państwo ustalone jednomyślne stanowisko. Jednak w kluczowych sprawach - wychowania dzieci, organizacji rodziny, kwestii finansowych - trzeba się dogadać. Skąd te konflikty Młoda żona zwykle chce udowodnić, że jest równie dobra, jak mama męża. I ambitnie odrzuca jej rady. Teściowa, wtrącając się do różnych spraw, mówi: "Zrób to, co sprawdzone". Aby nie doszło do konfliktu, trzeba wzajemnie szanować swoje poglądy. Gdy ktoś dzieli się dobrą radą, to nie znaczy, że ma prawo wcisnąć nam ją na siłę. Jednak warto umieć przyjmować rady doświadczonej kobiety. Jeśli są dobre, nie muszą wzbudzać irytacji. Na pewno pomaga poczucie, że związek z mężem jest mocny i stabilny. Wtedy nie trzeba się obawiać, że kilka rad od serca, np. o zakładaniu pieluch i gotowaniu zupy, może go naruszyć. Czy Was też tak wkurzają Wasze teściowe? Byliśmy dziś z mężem z wizytą u Jego rodziców. Z każdego spotkania z tą kobietą wracam dosłownie chora i nie mogę w nocy spać. Ciekawi mnie
14 odp. Strona 1 z 1 Odsłon wątku: 7881 Zarejestrowany: 06-11-2011 22:38. Posty: 128 IP: 7 listopada 2011 14:48 | ID: 676533 Zakładam taki wątek z wielkiej potrzeby, podzielenia się z kimś oraz poradzenia w temacie. Jeśli jest ktoś kto również ma problem z rodzinką, która mówi: nie otwieraj okna bo wieje, albo na spacer za zimno, za często karmisz, źle to robisz zrób tak... To zrób tak to inaczej, tego wcale nie rób to zapraszam do dyskusji 7 listopada 2011 15:01 | ID: 676538 Albo pij bawarkę. Chyba każdy tak ma. Ja grzecznie ale stanowczo przekazałam moim bliskim, że wychowanie naszego dziecka jest naszą sprawą i że za "dobre" rady dziękujemy. 7 listopada 2011 15:03 | ID: 676540 Oj ja na to nie pozwalam:) Ani swojej rodzinie, ani rodzinie męża. Zresztą jestem wystarczająco nadopiekuńcza, zazwyczaj komentarze są inne: "Nie przesadzasz?" Kiedyś usłyszałam coś miłego: "Nadopiekuńczość jest wskazana do 3-go roku życia dziecka". Oczywiście mówimy o rodzicach. Jeśli mieszkasz z rodziną, to napewno nie da się tego uniknąć. Wytrwałości życzę:) 3 @ Zarejestrowany: 06-11-2011 22:38. Posty: 128 7 listopada 2011 15:23 | ID: 676551 ja się staram nie pozwalać, jestem młodą mamą i staram się sluchać z każdej strony bo może coś mądrego usłyszę, ale niekiedy nawet mnie rozbrajają niektóre teksty, typu zamknij okno a ja chce akurat wywietrzyć, jak będę chciała coś ukisić to kupię sobie ogórki, a jakieś skuteczne sposoby, żeby grzecznie odpyskować, że tak powiem?? 7 listopada 2011 15:25 | ID: 676552 Za cienko ubierasz dziecko, za pozno wychodzisz z dzieckiem na spacer. Za wczesnie sie postraliscie o drugie dziecko. Dziecko 3 letnie powinno jesc jeszcze z butelki, i tak dalej mozna wymieniac, tak, tak znam to ale jendym uchem wpuszczac drugim wypuszczac, albo powiedziec po prostu to moje dziecko i jestem matka. Nie mowie, ze zlote rady sie nie przydaja, ale zlote rady a nie "madrosci zyciowe". 7 listopada 2011 15:27 | ID: 676556 Moze takie madre zdanie do osob ,ktore maja dzieci: "Ty juz mialas/miales swoj czas na wychowanie dzieci teraz moja pora", albo" To ja jestem matka i to moje dziecko."? Nie ma uniwersalnej zasady na tzw odczepienie slotych uwag rodziny:)...trzeba wypracowac uniwersalny srodek,tylko tak z wyczuciem. 6 @ Zarejestrowany: 06-11-2011 22:38. Posty: 128 7 listopada 2011 15:31 | ID: 676565 tak tak, tylko zaraz obraza majestatu:P a najsmieszniejsze jest to ze czesto maja jakies swoje przestarzałe metody, typu chociaż ubierania dziecka jak na syberie, albo szlag mnie trafia jak na rozkaz mam przypinać czerwoną wstążkę, jak ktoś w to wierzy niech przypina a ja nie wierze w takie pierdoły:) 7 listopada 2011 15:33 | ID: 676570 @ (2011-11-07 15:31:39)tak tak, tylko zaraz obraza majestatu:P a najsmieszniejsze jest to ze czesto maja jakies swoje przestarzałe metody, typu chociaż ubierania dziecka jak na syberie, albo szlag mnie trafia jak na rozkaz mam przypinać czerwoną wstążkę, jak ktoś w to wierzy niech przypina a ja nie wierze w takie pierdoły:) tak tak ze wstążką tez mnie męczyli:) 7 listopada 2011 15:37 | ID: 676575 @ (2011-11-07 15:31:39)tak tak, tylko zaraz obraza majestatu:P a najsmieszniejsze jest to ze czesto maja jakies swoje przestarzałe metody, typu chociaż ubierania dziecka jak na syberie, albo szlag mnie trafia jak na rozkaz mam przypinać czerwoną wstążkę, jak ktoś w to wierzy niech przypina a ja nie wierze w takie pierdoły:) a wiec prosta metoda. Moje dziecko a niech inni mowia,robia co chca:) 9 @ Zarejestrowany: 06-11-2011 22:38. Posty: 128 7 listopada 2011 15:38 | ID: 676576 nie wiem jak avatar wstawić, ratunku 10 bielinek_kapustnik Zarejestrowany: 08-04-2011 10:58. Posty: 1112 7 listopada 2011 15:43 | ID: 676585 Moi rodzice urodzili i wychowali 4 dzieci i mają ogromną wiedzę, z czego uwielbiam korzystać. Wiele razy swoim doświadczeniem wyratowali mnie z opresji. Natomiast teściowa, ona to ma teorie... Ale nie aferuję się z nią, bo to starsza kobieta, zresztą fajna :) To nie jej wina, że za jej czasów dzieci wychowywało się inaczej :) Pewnie nasze dzieci też będą się na forach wyśmiewać z naszych metod :) 7 listopada 2011 15:46 | ID: 676587 @ (2011-11-07 15:38:05)nie wiem jak avatar wstawić, ratunku Profil -> Moja prezentacja 12 @ Zarejestrowany: 06-11-2011 22:38. Posty: 128 7 listopada 2011 15:46 | ID: 676588 nie wyśmiewam się, tylko nap. mroże dla mojej małej moje mleko na później, a moj teść na to " tylko Ty mi dzieciaka nie zepsuj" moja babcia mroziła moje koleżanki mrożą a ja swoją małą otruję pewnie:) 7 listopada 2011 18:25 | ID: 676685 witaminkaa (2011-11-07 15:46:14) @ (2011-11-07 15:38:05)nie wiem jak avatar wstawić, ratunku Profil -> Moja prezentacja - EDYTUJ PROFIL Dobrze, że moja teściowa idzie z biegiem czasu:)) Współczuje rodzinki... 8 listopada 2011 05:20 | ID: 677096 Chyba kazdy przez to przechodził. Ja na poczatku sie denerwowałam i mowiłam, ze nie zycze sobie aby ktokolwiek sie wtracał, jak bede potrzebowała rady, sama zapytam. A i tak swoje było gadane. Jednym uchem wpuszac, drugim wypuszczac :) Teraz juz ten etap zakonczony, aczkolwiek " Nie za cienka kurtka na ta pogode" :)
6BgBw.
  • pvx24b8oas.pages.dev/68
  • pvx24b8oas.pages.dev/23
  • pvx24b8oas.pages.dev/44
  • pvx24b8oas.pages.dev/57
  • pvx24b8oas.pages.dev/65
  • pvx24b8oas.pages.dev/99
  • pvx24b8oas.pages.dev/60
  • pvx24b8oas.pages.dev/80

    • teściowa się wtrąca w wychowanie dziecka