🕛 Teksty Mszy Świętej Po Łacinie

Łacina nie przestała być językiem Kościoła katolickiego. Chociaż Msza św. odprawiana jest w językach narodowych, gdy zbiorą się wierni z różnych stron świata, bardzo często modlą się po EUCHARISTICA III (III Modlitwa Eucharystyczna) Vere sanctus es, Domine, et merito te laudat omnis a te condita creatura, quia per Filium tuum, Dominum nostrum Iesum Christum, Spiritus Sancti operante virtute vivificas et sanctificas universa, et populum tibi congregare non desinis, ut a solis ortu usque ad occasum oblatio munda offeratur nomini ergo te, Domine, deprecamur, ut haec munera, quae tibi sacranda detulimus, eodem Spiritu sanctificare digneris,ut Corpus et + Sanguis fiant Filii tui Domini nostri Iesu Christi, cuius mandato haec mysteria celebramus. Ipse enim in qua nocte tradebatur accepit panem et tibi gratias agens benedixit, fregit, deditque discipulis suis, dicens: ACCIPITE ET MANDUCATE EX HOC OMNES:HOC EST ENIM CORPUS MEUM, QUOD PRO VOBIS TRADETUR. Simili modo, postquam cenatum est, accipiens calicem, et tibi gratias agens benedixit, deditque discipulis suis, dicens: ACCIPITE ET BIBITE EX EO OMNES: HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI NOVI ET AETERNI TESTAMENTI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTIS EFFUNDETUR IN REMISSIONEM PECCATORUM. HOC FACITE IN MEAM COMMEMORATIONEM. Mysterium tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionem confitemur, donec igitur, Domine, eiusdem Filii tui salutiferae passionis necnon mirabilis resurrectionis et ascensionis in caelum, sed et praestolantes alterum eius adventum, offerimus tibi, gratias referentes, hoc sacrificium vivum et quaesumus, in oblationem Ecclesiae tuae et, agnoscens Hostiam, cuius voluisti immolatione placari, concede, ut qui Corpore et Sanguine Filii tui reficimur, Spiritu eius Sancto repleti, unum corpus et unus spiritus inveniamur in nos tibi perficiat munus aeternum, ut cum electis tuis hereditatem consequi valeamus, inprimis cum beatissima Virgine, Dei Genetrice, Maria, cum beatis Apostolis tuis et gloriosis Martyribus (cum Sancto N.) et omnibus Sanctis, quorum intercessione perpetuo apud te confidimus Hostia nostrae reconciliationis proficiat, quaesumus, Domine,ad totius mundi pacem atque salutem. Ecclesiam tuam, peregrinantem in terra, in fide et caritate firmare digneris cum famulo tuo Papa nostro N. et Episcopo nostro N., cum episcopali ordine et universo clero et omni populo acquisitionis huius familiae, quam tibi astare voluisti, adesto propitius. Omnes filios tuos ubique dispersos tibi, clemens Pater, miseratus nostros defunctos, et omnes qui, tibi placentes, ex hoc saeculo transierunt, in regnum tuum benignus admitte, ubi fore speramus, ut simul gloria tua perenniter satiemur, per Christum Dominum nostrum, per quem mundo bona cuncta ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia saecula

Confiteor - klasyczna i najbardziej popularna forma występująca w czasie Mszy świętej. Prawdopodobnie powstała na Wschodzie chrześcijaństwa ok. VI wieku. Przez lata ulegała różnym modyfikacjom, dla przykładu, powszechnym było kiedyś stosowanie liczby mnogiej, po Soborze Watykańskim II dodano do niej wzmiankę o grzechu zaniechania.

Kiedyś wraz Sebastianem (obecnie ksiądzem) przetłumaczyliśmy modlitwy przed i po Mszy na łacinę. Zostały one poprawione przez panią dr Annę Kucz i są obecnie używane raz w tygodniu w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym. Postanowiłem je tu zamieścić, może komuś się przydadzą. Oratio ante Missam Ecce brevi témpore introíbo ad altare Dei, ad Deum, qui laetíficat iuventútem meam, ad sanctum servítium suscípio, volo id benefácere. Da mihi, Dómine Iesu, grátiam attentiónis, ut mentes meae ad Te, óculi mei ad altáre convérsi, et cor meum déditum solum Tibi sint. Amen. Oratio post Missam Deus, cuius benígnitas ad servítium tuum me vocávit, fac ut sanctificátus participatíone in mistériis tuis, die hodiérno tótaque vita mea solum via salvatiónis próperem. Per Christum, Dominum nostrum. Amen. You may also like About the author Ioannes Oculus I am addicted to languages, both modern and ancient. No language is dead as long as we can read and understand it. I want to share my linguistic passion with like minded people. I am also interested in history, astronomy, genealogy, books and probably many others. My goals now are to write a novel in Latin, a textbook for Latin learners, Uzbek-Polish, Polish-Uzbek dictionary, modern Uzbek grammar and textbook for learners. My dream is to have a big house in UK or USA where I could keep all my books and have enough time and money to achieve my goals.

Po tym jak episkopat, wdrażając motu proprio Traditionis custodes, zabronił odprawiania tradycyjnej Mszy Świętej, postanowił on zgodzić się na powrót do nowej Mszy, jednak celebrując ją po łacinie i przy ołtarzu, przodem do Boga, a nie przy stole. Wierni z Kostaryki pozbawieni tradycyjnej Mszy Świętej. Do niedawna ks.

MSZA ŚWIĘTA W JĘZYKU OJCZYSTYM Wstęp Język jest podstawowym środkiem komunikacji między ludźmi. Bóg siebie komunikował człowiekowi w historii zbawienia za pomocą słowa. Słowo Boże stało się Ciałem (J 1, 14). Słowo jest bardzo ważnym znakiem liturgicznym. Słowo Bożego objawienia, proklamowane w liturgii, prowadzi do wiary (Rz 10, 17). Jest ono żywe i ma soteryjną skuteczność. W liturgii, mocą Parakleta, sakramentalnie aktualizuje niepowtarzalne zbawcze czyny Chrystusa. Ta aktualizacja stanowi istotę anamnezy liturgicznej, zatem wspomnienia uobecniającego misterium paschy wcielonego Syna Bożego. Język ojczysty we Mszy św. stanowi pomoc do świadomego, czynnego i pełnego w niej uczestnictwa wszystkich członków zgromadzenia eucharystycznego. 1. Języki w liturgii Kościół czasów apostolskich i pierwszych wieków celebrował liturgię w językach codzienności. Apostołowie opowiadali Ewangelię żywym językiem, językiem aramejskim. Nim posługiwali się celebrując misterium ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. Po passze Chrystusa zostały spisane Jego słowa i czyny1. Księgi natchnione Nowego Testamentu zostały spisane w języku greckim, koine, gdyż ten język był wówczas szeroko rozpowszechniony, również w kraju Jezusa2. Greka była językiem miast. Tam powstawały pierwsze wspólnoty chrześcijań- skie. Pierwotnie chrześcijaństwo miało charakter miejski. Aby zostać chrześcijaninem, trzeba było nauczyć się języka Hellenów. Kościół rzymski, jeszcze w III w. mówił i modlił się po grecku. Wielu papieży miało korzenie greckie. Trzeci następca św. Piotra na stolicy rzymskiej, papież Anaklet (+ 90/92), był Ateńczykiem. Papież Klemens (+101) pasterzował wcześniej w Koryncie. Papież Hygin, dziewiąty następca św. Piotra (+142) pochodził z Aten. Anterus (+ 236) i Sykstus II (+258) pochodzili także z Grecji3. Pod koniec II w. w Afryce, przetłumaczono Biblię na język łaciński. Było to tłumaczenie zwane Afra. W III w. powstała Itala, przekład starołaciński – vetus latina. Za pontyfikatu papieża Damazego I (366-384) i na jego prośbę powstało tłumaczenie Wulgata (382-406), autorstwa św. Hieronima. Łacińskie tłumaczenia Pisma Świętego przyczyniły się do celebracji liturgii w tym języku. Przenikał on do liturgii w Mediolanie i Rzymie. Za pontyfikatu papieża Damazego I proces latynizacji liturgii stał się faktem. Plemiona germańskie, romańskie i zachodniosłowiańskie przyjmujące chrześcijaństwo ten język będą stosować w liturgii. Jednak obrządek rzymski do IX w. nie był związany z łaciną w sposób absolutny. Teksty liturgii rzymskiej były bowiem tłumaczone na inne języki, np. na język starosłowiański dla Kościołów kroackich i dalmatyńskich. W IX w. teksty mszy rzymskiej zostały przetłumaczone na język słowiański, opracowany przez Cyryla z Tesalonik, zatem z zastosowaniem alfabetu, zwanego głagolicą. Obecność nowego języka liturgicznego spotkała się z ostrym sprzeciwem niektórych hierarchów kościelnych. W obronie Cyryla i Metodego, apostołów Słowian, w 880 r. stanął papież Jan VIII (872-882), wyrażając zgodę na używanie tego języka podczas sprawowania czynności liturgicznych4. Pod koniec pierwszego tysiąclecia, na Zachodzie, łacina zrosła się z kulturą religijną i stała się wyrazem jedności Kościoła i symbolem jego powszechności. Reformatorzy w XVI w., a nawet już wcześniej, domagali się języka narodowego w liturgii na zasadzie wyłączności. Ten postulat pojawił się na Soborze Trydenckim (1545-1563). Sobór jednak nie zgodził się na języki narodowe w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Ale polecił „pasterzom i wszystkim sprawują- cym pieczę nad duszami, by często w czasie odprawiania Mszy – czy to sami, czy przez kogoś innego – wyjaśniali coś z tych rzeczy, które są czytane we Mszy i między innymi, żeby wyjaśniali jakąś tajemnicę Najświętszej Ofiary, szczególnie w niedziele i święta”5. W 1615 r. papież Paweł V zezwolił na przetłumaczenie liturgii łacińskiej na język chiński. Dopiero w 1670 r. ukończono tłumaczenie i wydrukowano w Pekinie mszał chiński w przekładzie O. Buglio6. Jednakże wobec sporów dotyczących „inkulturacji” Kongregacja Obrzędów odmówiła aprobaty tego mszału7. Papież Pius XII w 1947 r. potwierdził, że używanie języka potocznego w liturgii może okazać się pożyteczne dla ludu8. 2. Język narodowy w liturgii po Vaticanum II W okresie przygotowań do Vaticanum II toczono żywe dyskusje na temat języka w liturgii9. Za utrzymaniem łaciny wysuwano najczęściej następujące racje: wprowadzenie języków żywych naraziłoby czystość doktryny katolickiej; łacina jest językiem sakralnym i wszystkie religie mają własny język kultyczny; łacina zapewnia poszanowanie dla misteriów chrześcijańskich; wreszcie, język łaciński jest znakiem jedności, łagodzi antagonizmy narodowościowe a w czasach „kurczenia się ziemi”, przy rozwijającej się migracji ludzi stanowi znak powszechności Kościoła. Zwolennicy obecności języków narodowych w liturgii wykazywali, że te racje nie mają rangi argumentów teologicznych, bo przecież wiele herezji ogłaszano w języku łacińskim, natomiast każdy język użyty w liturgii staje się sakralny. Chrześcijaństwo zaś jest żywe, uwzględnia ewolucję człowieka, zatem rozwój jego mentalności i moralnej wrażliwości uwzględnia także jego pragnienie żywego uczestnictwa w liturgicznej komunikacji z Bogiem. Owszem, nieznajomość łaciny może być okazją do niewłaściwych zachowań czy braku religijnego uszanowania w jakichś momentach celebracji mszalnej, ale łacina także nie zabezpiecza przed nimi. Wreszcie łacina niestety była elementem dzielącym, zwłaszcza w konfrontacji z reformacją w XVI w., która zdecydowanie preferowała język narodowy w liturgii. Z łaciną były też związane duże trudności ewangelizacyjne w krajach spoza kultury grecko-rzymskiej. Konstytucja Sacrosanctum Concilium (36) postanowiła, że w obrządkach łacińskich zachowuje się używanie języka łacińskiego, a jednocześnie stanowiła, że językom narodowym można przyznać więcej miejsca w czytaniach, pouczeniach oraz niektórych modlitwach i śpiewach, ponieważ to „może być bardzo pożyteczne dla wiernych”. Zdecydowanie odrzucała sugestię, by zakazać stosowania melodii gregoriańskich w śpiewie tekstów liturgicznych w języku narodowym. Kompetencje w kwestii wprowadzenia i zakresu obecności języka ojczystego w liturgii, jak również odnośnie do przekładów liturgicznych tekstów łacińskich na język ojczysty sobór przekazał konferencjom biskupów. Ich decyzje, w razie potrzeby skonsultowane z biskupami sąsiednich okręgów używających tego samego języka, wymagały zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską. Instrukcja „Inter oecumenici” r. o należytym wykonywaniu postanowień tejże konstytucji10 wyjaśniała postanowienia soborowe (KL 54), że w języku ojczystym wolno w mszach śpiewanych albo czytanych, celebrowanych z udziałem ludu, wykonywać czytania mszalne oraz modlitwę powszechną. Wolno też, stosownie do warunków miejscowych, użyć języka ojczystego w śpiewach tekstów stałych, zatem Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus-Benedictus i Agnus Dei, jak również w antyfonach introitu i komunijnej oraz w śpiewach między czytaniami. Język ojczysty może być stosowany w aklamacjach, pozdrowieniach i dialogach, także w formułach Ecce Agnus Dei, Domine non sum dignus i Corpus Christi przy Komunii św. wiernych. Wreszcie, w języku ojczystym można wygłaszać Modlitwę Pańską z poprzedzającą ją zachętą oraz następujący po niej embolizm. Jeśli się ją śpiewa w języku ojczystym, należy to czynić według melodii zatwierdzonych przez konferencję biskupów11. Druga Instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej ( „Tres adhinc annos”, znacznie rozszerzyła użycie języka narodowego w liturgii12. Odtąd konferencja episkopatu mogła pozwolić na jego używanie w kanonie mszy św. Praktycznie zakończył się proces „nacjonalizacji” liturgii. 3. Celebracja Eucharystii po polsku Podczas Soboru Watykańskiego II Episkopat Polski opowiedział się za zachowaniem języka łacińskiego w liturgii, zwłaszcza w celebracji Eucharystii. Dopuszczał jednocześnie możliwość stosowanie języka narodowego w śpiewach wiernych, także w biblijnych czytaniach mszalnych oraz w sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów13. Te motywy sprawiły, że rok przed rozpoczęciem soboru, bo w 1961 r., biskupi polscy zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o możliwość korzystania z języka narodowego w postulowanym zakresie. Ówczesna Kongregacja Obrzędów zezwoliła na śpiew w języku polskim stałych części Ordo Missae14. Indult zezwalał na proklamowanie słowa Bożego w języku polskim. W instrukcji duszpasterskiej biskupi informowali, że na mocy indultu w języku narodowym mogą być śpiewane teksty mszalne: Gloria, Credo, Sanctus z Benedictus oraz Agnus Dei w przekładzie i z melodiami zatwierdzonymi przez episkopat15. Obok Credo mszalnego jest dopuszczone wyznanie wiary odmawiane w pacierzu, zatem tzw. symbol apostolski. Wyjaśniali jednocześnie, że w mszach śpiewanych nie wolno w miejsce mszalnych tekstów stałych wykonywać pieśni. Te mogą być śpiewane w miejsce części stałych tylko w mszach czytanych, a ich treść musi korespondować z treścią poszczególnych części celebracji. Biskupi tłumaczyli, że po grecku należy śpiewać Kyrie elejson, Christe elejson, Kyrie elejson. Po łacinie zaś mają być nadal wykonywane odpowiedzi w dialogach liturgicznych, mianowicie: Amen; Et cum spiritu tuo; Gloria, tibi, Domine; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo oraz Deo gratias. Odnośnie do czytań biblijnych, biskupi realizując indult Stolicy Apostolskiej, informowali, że w czasie wszystkich mszy uroczystych lektor, subdiakon i diakon, natychmiast po odczytaniu lub odśpiewaniu po łacinie epistoły i Ewangelii, zwróceni do wiernych odczytają je po polsku. Czytanie winni poprzedzić odpowiednim nagłówkiem, mianowicie: Czytanie księgi N, czy Słowa Ewangelii według świętego N. Czytania winny być wykonywane blisko wiernych, zatem przy balustradzie, zwłaszcza gdy prezbiterium jest głębokie i ołtarz jest znacznie od nich oddalony. Teksty czytań w języku łacińskim mogły być śpiewane według melodii gregoriańskiej. Natomiast teksty po polsku należy czytać zawsze głośno i wyraźnie. Nie wolno ich wykonywać według melodii gregoriańskich. W mszach śpiewanych bez asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast asysty teksty biblijne odczytuje sam przewodniczący celebracji. Natomiast podczas mszy św. czytanych może lekcję mszalną po polsku przeczytać lektor lub komentator. Biskupi informowali wiernych, że „okoliczności naszej pracy duszpasterskiej wymagają, aby działać rozważnie i rozwojowo, w zależności od tego jak zdołamy przygotować teksty […]. Zanim to nastąpi, by uniknąć rozbieżności i nieładu w sprawowaniu liturgii, postanowiliśmy na początek w skromnym tylko zakresie wprowadzić język ojczysty do św. liturgii. Inne postanowienia soborowe wprowadzimy w życie po wydrukowaniu w Paryżu mszału ołtarzowego”16. Ten zaś został przygotowany przez mnichów benedyktyńskich z Tyńca17. Za podstawę opracowania przyjęto mszał opracowany przez nich i wydany w Poznaniu w wydawnictwie Pallottinum w 1963 r. Prace redakcyjne i druk Mszału Rzymskiego łacińsko-polskiego trwały prawie dwa lata. Ostatecznie został on wydany w 1968 r., w Paryżu, w pallotyńskim Editions du Dialogue18. Język narodowy był wprowadzany do liturgii w rytmie ukazywania się kolejnych dokumentów Stolicy Apostolskiej oraz w rytmie wydawanych ksiąg liturgicznych przetłumaczonych na język polski. Zakończenie W 1968 r. Stolica Apostolska zatwierdziła do użytku liturgicznego trzy nowe modlitwy eucharystyczne19. Rok później opublikowała Ordo Missae20. W 1970 r. został ogłoszony mszał Pawła VI z poprawionym, w stosunku do zamieszczonego w Ordo Missae z 1969 r., Ogólnym wprowadzeniem do Mszału Rzymskiego. W 1975 r. ukazało się drugie wzorcowe wydanie (editio typica) mszału rzymskiego, a w roku 2002 trzecie wydanie wzorcowe. Duszpasterze w Polsce od 1979 r., korzystali ze studyjnego wydania Mszału rzymskiego dla diecezji polskich. To wydanie przygotował Wydział Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej Warszawskiej i zrealizował na małej poligrafii. Od 1986 r. jest w użyciu Mszał Rzymski dla diecezji polskich, wydany przez Pallottinum21. Aktualnie trwa tłumaczenie trzeciej edycji Missale Romanum. Ks. Kazimierz Matwiejuk Źródło – KKBiDS EP „Anamnesis” 62 J. Kudasiewicz, Jezus historii a Chrystus wiary, Lublin 1987, s. 102- 104.[↩]Obecność greki sięgała czasów panowania Aleksandra Wielkiego (352-323 przed Chr.). Jego władza obejmowała również Palestynę, Egipt a przez Babilonię sięgała aż do Indii. Język grecki panował nade wszystko w całym basenie Morza Śródziemnego, zob. R. Posthuma, Ihr sollt mein Volk sein, Wuppertal 2000, s. 6.[↩]A. J. Nowowiejski, Msza święta, cz. I, wyd. II, Warszawa 2001, s. 286.[↩]Zob. Jan Paweł II, Encyklika Slavorum Apostoli ( n. 11, 15, Watykan 1985; R. Fischer – Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1997, s. 55.[↩]Breviarium fidei, opr. J. M. Szymusiak, S. Głowa, Poznań-Warszawa-Lublin 1964, VII, 327.[↩]Missale Romanum auctoritate Pauli V, Pont. M. sinice redditum a P. Ludovico Bulio Soc. Jesu. Pekini in collegio eiusd. Soc. ann. MDCLXX, za: W. Pałęcki, Ruch liturgiczny przygotowaniem do odnowy liturgii, w: Jedna wiara, jedna Msza. Od Mszału Piusa V do Mszału Pawła VI, red. Cz. Krakowiak, B. Migut, Lublin 2009, s. 69.[↩]Joseph Andreas Jungmann zapewnia, że Stolica Apostolska w niepublikowanym dekrecie z 1949 r. pozwoliła na używanie tego tłumaczenia, z wyjątkiem kanonu, zob. J. A. Jungmann, Missarum solemnia, t. I., wyd. V, Wien-Freiburg-Basel 1962, s. 222.[↩]Zob. Pius XII, Encyklika Mediator Dei et hominum ( n. 20, Kielce 1948.[↩]F. Małaczyński, Perspektywy reformy liturgii, RBL 6 (1961), s. 298-31.[↩]Inter oecumenici. Pierwsza instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( Wiadomości Diecezjalne Podlaskie (dalej: WDP) 3 (1965), s. 61–64; Episkopat Polski, List do duchowieństwa o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 64-70.[↩]Ibidem, nr 57.[↩]Tres adhinc annos. Druga instrukcja o należytym wykonywaniu Konstytucji o liturgii świętej, http://www. kkbids. H. J. Sobeczko, Pastoralne wyzwania Konstytucji Sacrosanctum Concilium dla Kościoła w Polsce, „Seminare” 21 (2005) s. 233–247.[↩]Sacra Congregatio Rituum, Dekret: Język polski we Mszy św. ( prot. n. 32/961, RBL 6 (1961), s. 330-331.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja o wprowadzeniu w życie przywileju Stolicy Apostolskiej ( RBL 6 (1961), s. 331–333.[↩]Episkopat Polski, List pasterski o wejściu w życie Instrukcji o należytym wykonaniu Konstytucji o liturgii świętej ( WDP 3 (1965), s. 61–64.[↩]F. Małaczyński, Mszał rzymski dla diecezji polskich, w: Mszał księgą życia chrześcijańskiego, red. B. Nadolski, Poznań 1986, s. 235-244.[↩]Episkopat Polski, List w sprawie wprowadzenia do liturgii Mszy świętej Mszału łacińsko – polskiego ( WDP 12 (1968), s. 255-257.[↩]Zob. J. Stefański, Modlitwy eucharystyczne w posoborowej reformie liturgicznej, Gniezno 2002.[↩]Ordo Missae, Typis Polyglottis Vaticanis 1969.[↩]Episkopat Polski, Instrukcja dla duchowieństwa przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 101-108; Episkopat Polski, List do wiernych przed wprowadzeniem do liturgii Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich ( WDP 4-5 (1987), s. 97-101. Mszał trzeciej edycji jest tłumaczony.[↩]

Łacina nie przestała być językiem Kościoła katolickiego. Chociaż Msza św. odprawiana jest w językach narodowych, gdy zbiorą się wierni z różnych stron świata, bardzo często modlą się po łacinie.

Zanim spróbuję udowodnić, że łacina jest najlepszym językiem Mszy Świętej, zacznijmy od tego, czy dokładne rozumienie przez wiernego każdego słowa ze Mszy świętej jest rzeczywiście konieczne. Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zdefiniować, czym jest Msza święta, jaki jest jej cel. Msza święta nie jest czymś w rodzaju teatru, gdzie poszczególni aktorzy muszą odgrywać swoje role, aby jak najlepiej zabawić publiczność, podczas gdy ta musi dobrze widzieć i słyszeć, aby wyszła z przedstawienia zadowolona. Jeśli uświadomimy sobie, że celem Mszy świętej jest przede wszystkim bezkrwawe powtórzenie przez kapłana ofiary Jezusa Chrystusa, inaczej będziemy postrzegać konieczność rozumienia słów Mszy świętej. Jest to przecież tak wielka tajemnica, że nawet zmieniając język celebracji na bardziej dostępny, nie możemy powiedzieć, że przybliżyliśmy się do zrozumienia tej wielkiej tajemnicy. Udział we Mszy świętej to przede wszystkim wewnętrzne zjednoczenie z ofiarą Jezusa Chrystusa. Rozumienie słów może pomóc, ale widząc, jak dobrze Kościół radził sobie w historii, używając tylko łaciny, dochodzimy do wniosku, że nie jest kluczowym aspektem uczestnictwa we Mszy mszalik z tekstami starej Mszy, dostrzegamy na początek mnóstwo niezrozumiałego tekstu i nabieramy wrażenia, że nigdy nie uda nam się zrozumieć tego potoku łaciny. Okazuje się jednak, że większości tych tekstów nigdy nie usłyszymy na Mszy trydenckiej, gdyż są wypowiadane po cichu przez kapłana. Cała modlitwa eucharystyczna, duża część obrzędów Komunii św., a także — w Mszach śpiewanych — obrzędy wstępne (u stóp ołtarza) są niesłyszalne dla wiernych. Słów łacińskich, słyszanych przez wiernych, jest mniej, niż mogłoby się wydawać z pobieżnego przejrzenia mszalika. Są to głównie tzw. części stałe Mszy świętej. Osoba regularnie chodząca na Nową Mszę nie ma kłopotu z ich zrozumieniem. Wszak modlitwy i śpiewy z Nowej Mszy, takie jak: Panie zmiłuj się nad nami, Chwała na wysokości Bogu, Wierzę w jednego Boga, Święty, święty, święty, Ojcze nasz czy Baranku Boży to dosłowne tłumaczenia tekstów łacińskich, używanych na Mszy trydenckiej. Jeśli znamy polskie teksty, to rozumiemy te modlitwy, uczestnicząc we Mszy w języku zawsze cała Msza trydencka jest po łacinie. Kazanie głosi się w języku wiernych, a przed nim kapłan zazwyczaj ponownie odczytuje Lekcję i Ewangelię w języku narodowym. Oprócz tego papieski dokument Summorum Pontificum pozwala na używanie języka narodowego do czytań mszalnych i wielu księży w Polsce tak czyni. Kazanie ma na celu objaśnienie wiernym przekazu czytań biblijnych, zatem nawet, jeśli są one po łacinie, kapłan — kaznodzieja objaśnia wiernym ich znaczenie. Także pieśni śpiewane podczas Mszy trydenckiej są bardzo często w języku polskim. Są to te same tradycyjne polskie pieśni, które wykonuje się na Nowej jest rzeczą chwalebną poznać dokładniej treść i znaczenie poszczególnych modlitw kapłana. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnego rodzaju mszalików zawierających tłumaczenia łacińskich tekstów Mszy trydenckiej na język polski. Z doświadczenia wiem, że wierni używający mszalików po kilku Mszach sami z nich rezygnują, gdyż odciągają one uwagę od modlitwy. Zrozumienie każdego słowa Mszy świętej nie jest dla nich tak istotne jak skupienie modlitewne. Stali uczestnicy Mszy trydenckich używają mszalików niezmiernie rzadko, zazwyczaj przed Mszą lub śledząc tzw. propria, czyli zmienne części Mszy wreszcie przejść do przyczyn, dla których w liturgii używa się łaciny. Jest ona, wraz z greką i hebrajskim, jednym ze świętych języków chrześcijaństwa, w których wypisana była wina na krzyżu naszego Pana Jezusa Chrystusa. Dzięki temu, że język ten jest już martwy i nie rozwija się, pozwala na zachowanie niezmiernie dużej precyzji słów, niezwykle istotnej w przekazywaniu prawd wiary. Odmawiając te same łacińskie modlitwy, które Kościół odmawiał przez kilkanaście wieków, czujemy jedność z całą historią Kościoła. Również dzięki łacinie podczas Mszy lepiej tworzymy atmosferę sacrum i skupienia modlitewnego. Zgodnie z Konstytucją o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II, łacina pozostaje oficjalnym językiem Kościoła, a jej niestosowanie w liturgii jest de facto nieposłuszeństwem wobec decyzji ojców soboru. Dzisiaj łacina, jako uniwersalny język Kościoła, nabiera coraz większego znaczenia. W kontekście powszechności nauczania języków obcych, a także dostępności w Internecie łacińskich tekstów, opanowanie łaciny stosowanej na Mszy nie stanowi problemu. Coraz łatwiejsze podróżowanie po świecie sprawia, że częściej uczestniczymy we Mszy świętej za granicą. Życzyłbym wszystkim, aby każdy, będąc na Mszy świętej za granicą, czuł taką cząstkę domu i stałość, jaką odczuwali polscy żołnierze walczący na frontach II wojny światowej, gdy uczestniczyli za granicą właśnie we Mszy ZAPAMIĘTAĆ!Język łaciński to oficjalny język Kościoła katolickiego. Jest on językiem martwym, więc znaczenie jego słów nie zmienia się tak, jak w językach narodowych. Zapewnia to stałość dogmatów i prawd wiary, co jest konsekwencją braku zmian i stałości w samym Bogu. Obecność łaciny w Mszy Świętej trydenckiej sprawia, że uczestnicząc w niej nawet w najdalszym zakątku świata, zawsze będziemy się czuli jak u siebie. Psalmy zawsze miały „dobrze wygospodarowane miejsce” w liturgii. Użycie ich we Mszy świętej nie jest prostym zapożyczeniem od Żydów. Pełnią one bardzo ważną rolę w przepowiadaniu tekstu natchnionego. Następują po pierwszym czytaniu i zgodnie z Ogólnym Wstępem do Mszału Rzymskiego nazywają się psalmem responsoryjnym. ^{Msza św. śpiewana w klasycznej formie rytu rzymskiego sprawowana jest w kościele NSPJ w Bydgoszczy na Placu Piastowskim w każdą niedzielę o godzinie 14:00. Msze św. w inne dni są każdorazowo ogłaszane tutaj. Dziś jest 3 sierpnia 2022 - dzień ferialny, kolor szat: zielony SIGNUM SANCTAE CRUCIS (znak krzyża św.) + In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen. DOXOLOGIA IN HONOREM SANCTISSIMAE TRINITATIS (Chwała Ojcu...) Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto, sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum. Amen. ORATIO DOMINICA (Ojcze Nasz) Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra. Panem nostrum quotidianum da nobis hodie; et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen. SYMBOLUM APOSTOLORUM (Skład Apostolski) Credo in Deum Patrem omnipotentem, Creatorem caeli et terrae; et in Iesum Christum, Filium eius unicum, Dominum nostrum; qui conceptus est de Spiritu Sancto, natus ex Maria Virgine; passus sub Pontio Pilato, crucifixus, mortuus, et sepultus; descendit ad inferos; tertia die resurrexit a mortuis; ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei Patris omnipotentis; inde venturus est iudicare vivos et mortuos. Credo in Spiritum Sanctum; sanctam Ecclesiam catholicam, sanctorum communionem; remissionem peccatorum; carnis resurrectionem; vitam aeternam. Amen. SALUTATIO ANGELICA (Pozdrowienie anielskie) Ave, Maria, gratia plena, Dominus tecum; benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus. Sancta Maria, mater Dei, ora pro nobis peccatoribus, nunc et in hora mortis nostrae. Amen. DECALOGUS (Dekalog) Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis. 1. Non habebis deos alienos in conspectu meo. Non facies tibi sculptile nec similitudinem omnium, quae in caelo sunt desuper et quae in terra deorsum et quae versantur in aquis sub terra. Non adorabis ea et non coles: Ego enim sum Dominus Deus tuus, Deus aemulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam et quartam generationem his, qui oderunt me, et faciens misericordiam in multa milia diligentibus me et custodientibus praecepta mea. 2. Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra, quia non erit impunitus, qui super re vana nomen eius assumpserit. 3. Observa diem sabbati, ut sanctifices eum, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus. Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua. Septimus dies sabbatum est Domino Deo tuo. Non facies in eo quidquam operis tu et filius tuus et filia, servus et ancilla et bos et asinus et omne iumentum tuum et peregrinus tuus, qui est intra portas tuas, ut requiescat servus tuus et ancilla tua sicut et tu. Memento quod et ipse servieris in Aegypto, et eduxerit te inde Dominus Deus tuus in manu forti et brachio extento: idcirco praecepit tibi, ut observares diem sabbati. 4. Honora patrem tuum et matrem, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus, ut longo vivas tempore et bene sit tibi in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. 5. Non occides. 6. Neque moechaberis. 7. Furtumque non facies. 8. Nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. 9. Nec concupisces uxorem proximi tui. 10. Nec desiderabis domum proximi tui, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum et universa, quae illius sunt. ORATIO AD ANGELUM CUSTODEM (modlitwa do Anioła Stróża) Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen. SALVE REGINA (Witaj Królowo) Salve, Regina, mater misericordiae, vita, dulcedo et spes nostra, salve. Ad te clamamus, exules filii Hevae. Ad te suspiramus gementes et flentes in hac lacrimarum valle. Eja ergo, advocata nostra, illos tuos misericordes oculos ad nos converte. Et Jesum, benedictum fructum ventris tui, nobis post hoc exsilium ostende. O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria. SUB TUUM PRAESIDIUM (Pod Twoją obronę) Sub tuum praesidium confugimus, sancta Dei Genitrix, nostras deprecationes ne despicias in necessitatibus nostris, sed a periculis cunctis libera nos semper, Virgo gloriosa et benedicta, Domina nostra, Mediatrix nostra, Advocata nostra, Consolatrix nostra. Tuo Filio nos reconcilia, tuo Filio nos commenda, tuo Filio nos repraesenta. ORATIO AD S. Joseph (Modlitwa do św. Józefa) Virginum custos et pater, sancte Ioseph, cuius fideli custodiae ipsa Innocentia Christus Iesus et Virgo virginum Maria commisa fuit; te per hoc utrumque carissimum pignus Iesum et Mariam obsecro et obtestor, ut me, ab omni immunditia praeservatum, mente incontaminata, puro corde et casto corpore Iesu et Mariae semper facias castissime famulari. Amen. ANGELUS (Anioł Pański) V. Angelus Domini nuntiavit Mariae. R. Et concepit de Spiritu Sancto. Ave, Maria, gratia plena... V. Ecce ancilla Domini, R. Fiat mihi secundum verbum tuum. Ave, Maria, gratia plena... V. Et Verbum caro factum est, R. Et habitavit in nobis. Ave, Maria, gratia plena... V. Ora pro nobis, sancta Dei Genetrix, R. Ut digni efficiamur promissionibus Christi. V. Oremus. Gratiam tuam, quaesumus, Domine, mentibus nostris infunde; ut qui, Angelo nuntiante, Christi Filii tui incarnationem cognovimus, per passionem eius et crucem ad resurrectionis gloriam perducamur. Per eundem Christum Dominum nostrum. R. Amen. ORATIO AD SANCTE MICHAEL ARCHANGELE - exorcismus de Leo XIII(Modlitwa do św. Michała Archanioła - egzorcyzm Leona XIII) Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio; contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperet illi Deus, supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae Caelestis, satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen. Ostatnia modyfikacja: 19:34,} Każdy Kościół zaczyna komponować teksty, nawet w formie nieoficjalnej. W tym wieku formułuje się Kanon rzymski (obecnie I ME) i powstają teksty euchologijne po łacinie 9. Etap tworzenia tekstów służących do różnych celebracji trwa do końca VI w. Modlitwy spisywano na oddzielnych kartach, zwanych libelli. Pewna ilość takich RITUS INITIALIS (Obrzędy wstępne)INTROITUSIn nomine Patris et Filii et Spiritus cum spiritu agnoscamus peccata nostra, ut apti simus ad sacra mysteria Deo omnipotenti et vobis, fratres, quia peccavi nimis cogitatione, verbo, opere et omissione:mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Ideo precor beatam Mariam semper Virginem,omnes Angelos et Sanctos, et vos fratres, orare pro me ad Dominum Deum nostrum. Misereatur nostri omnipotens Deus et, dimissis peccatis nostris, perducat nos ad vitam Vel, ad libitum: Miserere nostri, Domine. Quia peccavimus tibi. Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam. Et salutare tuum da nobis. Misereàtur nostri omnìpotens Deus et, dimìssis peccàtis nostris, perdùcat nos ad vitam aetèrnam. Amen. Vel: Qui missus es sanare contritos corde: Kyrie elèison. Kyrie elèison. Qui peccatores vocare venisti: Christe, elèison. Christe, elèison. Qui ad dexteram Patris sedes, ad interpellandum pro nobis: Kyrie elèison. Kyrie elèison. Misereàtur nostri omnìpotens Deus et, dimìssis peccàtis nostris, perdùcat nos ad vitam KYRIEKyrie, eleison. Christe, eleison. GLORIA Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Laudamus te, benedicimus te, adoramus te, glorificamus te, gratias agimus tibi propter magnam gloriam tuam, Domine Deus, Rex caelestis Deus Pater omnipotens, Domine Fili unigenite, Iesu Christe, Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris, qui tollis peccata mundi, miserere nobis;qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem sedes ad dexteram Patris, miserere nobis. Quoniam tu solus Sanctus, tu solus Dominus, tu solus Altissimus, Iesu Christe, cum Sancto Spiritu: in gloria Dei Patris. ^{między innymi teksty stałe obrzędów Mszy Świętej (Ordinarium Missae), teksty różnych formularzy mszalnych oraz teksty pre facji mszalnych. Obrzędy Ms zy Ś w iętej mają} Modlitwa Chwała Ojcu Chwała OjcuChwała Ojcu, i Synowii Duchowi Świętemu -jak była na początku, teraz,zawsze i na wieki Patri (tekst po łacinie) Gloria Patri, et Filio, et Spiritui erat in principio, et nunc, et semperet in saecula Glory Be (tekst po angielsku) Glory be to the Father,and to the Son, and to the Holy Spirit. As it was in the beginning, is now, and ever shall be, world without end. Amen. Modlitewnik Zobacz więcej Informator Różaniec onlineZ różańcem nieodzownie kojarzy się październik - miesiąc poświęcony Matce Bożej Różańcowej. W tym czasie w kościołach w Polsce i na świecie wierni gromadzą się, aby wspólnie odmawiać modlitwę różańcową. Co ważne - różaniec powinniśmy odmawiać nie ... Najważniejsze sanktuaria maryjne w PolsceSanktuaria maryjne są – jak sama nazwa wskazuje – ośrodkami kultu Maryi, Matki Bożej. Obecnie w Polsce znajduje się ponad 400 takich miejsc. Najsłynniejszym jest sanktuarium na Jasnej Górze w Częstochowie, które odwiedza rocznie około 4 milionów o... Czy Msza w sobotę zastępuje niedzielną?Każdy katolik zobowiązany jest do udziału w niedzielnej Eucharystii, nie wszyscy jednak pojawiają się tego dnia w kościele. Powodów nieobecności na Mszy Świętej może być nieskończenie wiele. Czasami ta absencja wynika z lenistwa i zaniedbania, ale... Co to jest bierzmowanie?Bierzmowanie jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego; sakramentem dopełniającym, pogłębiającym łaskę chrztu, który wierni Kościoła rzymskokatolickiego mają obowiązek przyjąć w odpowiednim czasie (mówi o tym kan. 890... Co to jest Msza trydencka?Mianem Mszy trydenckiej określa się jednolity porządek celebrowania Mszy Świętej, który obowiązywał w Kościele rzymskokatolickim od 1570 r. do 1969/1970 r. Swoją nazwę zawdzięcza on Soborowi Trydenckiemu (1545 - 1563), podczas którego biskupi zade... Zobacz więcej

Przeczytaj ten artykuł o Mszy świętej i … przygotuj się lepiej do Eucharystii! To ciekawe… #KtoByPomyślał. Kiedyś księża z wielkim namaszczeniem przygotowywali się do odprawianej Mszy świętej. Jeszcze mocniej niż dzisiaj wyrażali prawdę, że szaty liturgiczne są poświęcone i przeznaczone wyłącznie do kultu Bożego.

Modlitwy i części stałe po łacinie ^{Msza rozpoczynała się ona u stóp ołtarza ministranturą, czyli dialogiem kapłana z ministrantem. Był on prowadzony w całości po łacinie, a teksty były zaczerpnięte głównie z Psalmów i głosiły radość z uczestnictwa we Mszy, przepraszały Boga za popełnione grzechy i wyrażały gotowość poprawy.}

Przejdź do treści Pieśni religijne śpiewane podczas Mszy Świętej są odzwierciedleniem modlitwy. Już od starożytnych czasów muzyka towarzyszy nam podczas eucharystii. Pieśni eucharystyczne są dopracowane i idealnie współgrają z całością mszy. Piosenki eucharystyczne śpiewane przez wszystkich wiernych zgromadzonych w Kościele, łączą ich i tworzą tak zwany żywy Kościół. Pieśni maryjne są melodyjne i łatwo zapamiętywane. Lista i teksty pieśni eucharystycznych Panie, przebacz nam Bądźże pozdrowiona Chrystus Pan karmi nas Hymn Kongresu Eucharystycznego Gdzie miłość wzajemna Idzie, idzie, Bóg prawdziwy Jezusa ukrytego Ja wiem, w kogo ja wierzę Jeden chleb Jezu drogi Kłaniam się Tobie Miłujcie się wzajemnie O mój Jezu w Hostii skryty O Panie Ty nam dajesz Oto święte Ciało Pana O zbawcza Hostio Panie, pragnienia ludzkich serc Pan Jezus już się zbliża Pan wieczernik przygotował Pan zstąpił z nieba Pójdź do Jezusa Pójdźcie błogosławić Pana Przyjdźcie do Mnie Przed tak wielkim Sakramentem Sław języku Twoja cześć, chwała U drzwi Twoich stoję, Panie Tyś w Wieczerniku Upadnij na kolana Witam Cię, witam Wszystko Tobie oddać pragnę Zbliżam się w pokorze Zróbcie Mu miejsce Przykładowe wykonania piosenek eucharystycznych Jeden chleb – pieśń eucharystyczna O mój Jezu w Hostii skryty Bądźże pozdrowiona Hostio żywa Śpiewane często, ponieważ wykonuje się je podczas każdej mszy. W zależności jakie nabożeństwo się odbywa, wówczas pieśni mogą się różnić. Pieśni kościelne czasem wykonywane są po łacinie (lista tutaj). Lub niektórzy wierni mają potrzebę własnego tworzenia takich modlitw wraz z muzyką. Pieśni adwentowe wykonywane podczas adwentu są starannie dopracowane. Nie ma ich zbyt wiele i dzielą się na dwie grupy. Pieśni eucharystyczne mają na celu przedłużanie adorację Najświętszego Sakramentu. W kościele przy pomocy pieśni eucharystyczne dla dzieci wyznajemy Panu Boga cześć i chwałę. Możemy mu podziękować za wszystkie dobra jakimi nas obdarzył. Pieśni ( 7 vote[s] Prawa autorskie © 2022 Piosenki i pieśni religijne

PgLJ.

pvx24b8oas.pages.dev/36

pvx24b8oas.pages.dev/95

pvx24b8oas.pages.dev/66

pvx24b8oas.pages.dev/51

pvx24b8oas.pages.dev/41

pvx24b8oas.pages.dev/56

pvx24b8oas.pages.dev/27

pvx24b8oas.pages.dev/43

teksty mszy świętej po łacinie